قول سیاست،غول اقتصاد

قول سیاست،غول اقتصاد
اقتدار،استقلال وحاکمیت برسرنوشت خویش،درگروکم وکیف شیوه های اجرایی در سیاست و اقتصاداست.که قولِ آن توسط سیاستمداران ونظریه پردازان اقتصادبه مردم داده می شود.
آنجا که مرد است و قولش،می توان به تعادل اقتصادی امیدوار بود،اماآنجاکه«سیاست» می زند زیر قولش وشلنگ تخته می اندازد،غول«اقتصاد»سربرمی کشدوهستی همه را برباد می دهد.
آنچه در پی می آید،زیرمجموعه «سیاست قربانی سیاست» است که پیشتر دو مجموعه ازآن،
منتشرشده است.
محمد شوری/نویسنده و روزنامه نگار/30فروردین1394
قول سیاست/غول اقتصاد(1)
مرد است و قولش؛اما قول سیاست همیشه مرد نیست؛زیرا باید دَم غول اقتصاد را ببیند!
شاید بتوان گفت بین سیاست(POLOTIC)واقتصاد(ECONOMY)به قول منطقیون –درنسب اربعه-گزاره«عموم وخصوص مطلق»حاکم باشد.
یعنی:لزوما هرفعل سیاسی اقتصادی نیست؛اما هرفعل اقتصادی سیاست را شامل می شود.
مَخلصِ کلام:سیاستمداران باید از پل اقتصاد عبور کنند.
تابعد…
سیاست قربانی سیاست(21)
محمد شوری/نویسنده و روزنامه نگار/27بهمن1393
قول سیاست/غول اقتصاد(2)
«سیاست»(POLITIC)و«اقتصاد»(ECONOMY)طفل دوقلوی هرجامعه ای است؛ آنرامی زائیم؛بزرگش می کنیم؛سروسامانش می دهیم؛تاآسوده وآسان بدون آسیب زیست کنیم!
ولی همین طفل،گاه مشروع،گاه نامشروع متولد می شود؛وگاه متواضع،خردمند و دانشمنداست؛وگاه سرکش،چموش،کودن واحمق.
فسادنتیجه طفل نامشروع است.
قول سیاست عدالت اجتماعی ست.اما غالباقول سیاست مردانه نیست؛چون غول اقتصاد قد کشیده است!
رهبرج.ا.ا.-سیدعلی خامنه ای-دردیداربارمردم آذربایجان شرقی گفت:«برخی ازسرمایه داران کلانی که ازدادن مالیات خودداری وفرار می کنند مرتکب جرم می شوند».
*نکته:نهادهای وابسته به بیت رهبری،آستان قدس رضوی باداشتن درآمدهای کلان،از پرداخت مالیات معاف هستند!
سیاست قربانی سیاست(22)
محمد شوری/نویسنده و روزنامه نگار/30بهمن1393
قول سیاست/غول اقتصاد(3)
غول اقتصاد از رانت سیاست قد می کشد و«قَضا» و«قَدر»شما را دگرگون می کند و قول سیاست را نامرد!
«رانت»پروسه ای ست قانونی که سیاست قولش را به همه می دهد.اما در پروژه هایی مثل:«مناقصه»،«مزایده»،«تبصره»،«آئین نامه»،«دوفوریتی»و«حکم حکومتی»سهم خواص می شود.واوراتبدیل به غول می کند.
یکی از این غول ها،«سپاه پاسداران»است.
رانت لقمه حلالی ست که از بی راهه به دهان حرام خور می رسد واورا غول می کندوقوت مردم را غورت می دهد!
*نکته:
«محمد باقر نوبخت»،«سخنگوی دولت»حسن روحانی، می‌گوید که ۷۰۰ میلیارد دلار از دارایی‌های کشور طی پنج تا شش سال «خورده و قورت داده شده است
سیاست قربانی سیاست(23)
محمدشوری/نویسنده و روزنامه نگار/2اسفند1393
قول سیاست/غول اقتصاد(4)
قدکشیدن اقتصاد،مثبت است؛غول شدن اقتصاد،منفی.
مثبت در منفی می شود منفی!
قول سیاست شکستن شاخ غول اقتصاد است،اما نمی تواند،چون خودش آلوده است!
*نکته:
وزیرکشورگفت:«گردش مالی قاچاق مواد مخدر باعث اعمال قدرت قاچاقچيان در حوزه سياست نيز می‌شود،بايد توجه داشت که بی‌شک بخشی از«پول کثيف» قاچاق مواد مخدر در حوزه سياست، انتخابات و انتقال قدرت سياسی در کشور وارد می‌شود».
وزير کشور ادامه داد:«به عنوان مثال فردی که به عنوان کانديدای شورای شهر وارد اين عرصه شده بود برای جريان انتخاباتی خود دو ميليارد تومان هزينه کرده و مدعی است دوستان و رفقايش اين هزينه‌ها را متقبل شده‌اند ولی سوال اينجاست که دوستان و رفقای وی چه نذری داشته‌اند که اين پول را برای انتخابات اين فرد هزينه کردند.
سیاست قربانی سیاست(24)
محمد شوری/نویسنده و روزنامه نگار/5اسفند93
قول سیاست/غول اقتصاد(5)
«سیاست»آرای سیاستمداران،اقتصاددانان،روشنفکران،نخبه گان،افرادکیفی و خردمنداست که قولش رابه عوام،توده هاوجامعه می دهند.
درتمام این اقوال،یک قول مشترک بطور مستتروآشکاردیده می شودوآن ایجاد عدالت اجتماعی وبرابری ست!
دراین مسیر،آرای اقتصاددانان نسبت به دیگران برای اجرایی وعینی شدن این قول مشترک ملموس تراست.
سیاستمداران با کلید آنها،درصددبازکردن درهای برابری وعدالت هستند.
*نکته:
«عدالت در سلسله علل احکام است،نه درسلسله معلولات.نه این است که آنچه دین گفت عدل است،بلکه آنچه عدل است دین می گوید.این معنا مقیاس بودن عدالت است برای دین.پس باید بحث کردکه آیا دین مقیاس عدالت است یا عدالت مقیاس دین؟مقدسی اقتضامی کندکه بگوئیم دین مقیاس عدالت است؛اما حقیقت این طور نیست…»
ازکتاب:«بررسی اجمالیاقتصاد اسلامی».اثر:مرتضی مطهری/انتشارات حکمت/ که درآنزمان این کتاب توزیع نشد!
سیاست قربانی سیاست(25)
محمد شوری/نویسنده و روزنامه نگار/8اسفند1393
قول سیاست/غول اقتصاد(6)
«سیاست اقتصادی»و«اقتصادسیاسی»(POLITICAL ECONOMY)دو بزرگراه بامسیرهایی انحرافی متعدد(که گاه آنهارابه هم متصل می کند)هستند.
سیاست اقتصادی،اجرای برنامه برای تحقق«قولِ سیاست»است.این برنامه توسط اقتصاددانان تدوین می شود.
«اقتصاد سیاسی»یعنی تسلط ایدئولوژی بر برنامه های اقتصادی؛که توسط اقتصاددانان براساس متدریاضی،جامعه شناسی،روانشناختی جامعه تبیین می شود.
«انحصار»نوعی از ایدئولوژی اقتصاد است که غول اقتصاد فرزند آن است؛و فساد،مثل:«قاچاق»،«پولشویی»،«ریاوپاچه خواری»خانواده آن!
*نکته:
اقتصاد جمهوری اسلامی محدود به معدودافرادحقیقی وحقوقی است؛که آن نیز بخاطر«نظارت استصوابی»ست که شورای نگهبان بااستفاده از حق قانونی خود مبنی بر تفسیر قانون اساسی آنرا اجرایی کرده است.
سیاست قربانی سیاست(26)
محمد شوری / نویسنده و روزنامه نگار/14اسفند1393
قول سیاست/غول اقتصاد(7)
شهروند برای اداره شهر با رای خود از صندوق آرا،افرادی را بیرون می کشد و بر می گزیند!
این گزینش نتیجه ارائه برنامه ای است که منتخبین توانسته اند با آن افکار عمومی را جذب کنند.
تعداد آرا به یک یا چند گزینه،متاثر از اثر راس هاست!
این راس ها-که روشنفکران،رهبران دینی،هنرمندان،سیاستمداران واحزاب هستند-بدون تبلیغات(و رسانه) و توانایی مالی نمی توانند رای ها را بدست آورند!
هزینه های مالی روی منتخب موثر است؛ووی را مدیون می کند!
لاجرم آنان بعداز انتخاب،رضایت ایشان را دخالت خواهند داد ودر راستای تمدید قدرت،سیاست زیر قولش می زند،چون وابسته به غول اقتصاد شده است!
اصطلاحی است که می گویند:«اگر می خواهید بدانید چه می گوید وچگونه می گوید،باید بدانید از کجا می خورد»!
*نکته:
«مشاور رئیس جمهور (ترکان)می‌گوید که دیگر نمی‌توانند پوستین خود را عوض کنند و با تابلویی دیگر حیات سیاسی و اقتصادیشان را ادامه دهند آن‌ها مهر فساد بر پیشانیشان خورده است. اکبر ترکان مشاور ارشد رئیس جمهور می‌گوید «با تشکیل ائتلاف‌های جدید، اسامی جدید و شعارهای جدید می‌خواهند بگویند ما آدم‌های گذشته نیستیم تا اینکه اقبالی از سوی مردم به سمت آن‌ها پیدا شود. اما فسادهای اقتصادی و ورود پول‌های کثیف به عرصه مدیریت و اقتصاد کشور را ما نباید فراموش کنیم. همین الان پول‌های کثیف و قاچاق بخشی از مدیریت کشور را درگیر کرده است ما نباید اجازه تکرار این امر را بدهیم. مسلما عده‌ای می‌خواهند در سال ۹۴ با پول‌های کثیف و بادآورده وارد بازی سیاسی شوند و البته ما هم سکوت نخواهیم کرد. سال ۹۴، سال افشای آن‌ها است»
سیاست قربانی سیاست(27)
محمد شوری/ نویسنده و روزنامه نگار/19اسفند 1393
قول سیاست/غول اقتصاد(8)
«نوچه»،«سمپات»،«عضو»و«رئیس»درحوزه«سیاست»و«پادو»،«دلال»،«خُرده بورژوا»(petitBourgeis)،و«بورژوا»در حوزه«اقتصاد»اعضای این دو تیم هستند،که برای بدست آوردن قدرت هرکدام نقش خود را بازی می کنند.
حوزه سیاست برای تمدید ویا بدست آوردن قدرت در حوزه اقتصاد وارد می شود واینگونه می خواهد پشتوانه ای برای استمرار خود داشته باشند!
حوزه اقتصاد سعی دارد با توان وبنیه مالی خود حوزه سیاست را در خود جذب کند وبا حمایت از ایشان،کلید سیاست را هم در اختیار بگیرد.حوزه اقتصاددلیلی نمی بیند راس مدیریت اجرایی را بدست گیرد.
درگردش حوزه سیاست واقتصاد،نوچه ها،پادوها،سمپات ها،دلال ها را وارد حوزه همدیگر می کنند وبه آنها پروبال می دهند،تا در موقع لزوم قربانی شوند!
*نکته:
آقازاده های حوزه سیاست،نیروهای نهادهای امنیتی،واطلاعاتی در جمهوری اسلامی بدلیل برخورداری از رانت به غول های اقتصاد تبدیل شده اند. که در مواقع لزوم پادو ها ،سپمات ها و دلال های خود را قربانی کرده اند؛مثل بابک زنجانی و شهرام جزایری و…
سیاست قربانی سیاست(28)
محمد شوری/نویسنده و روزنامه نگار/21اسفند1393
قول سیاست/غول اقتصاد(9)
قولِ سیاست،تعامل است.
گفت وگو،مذاکره و معامله برای حفظ و تامین منافع ملی.
درحوزه داخلی،تعامل برای تعادل،و در حوزه بین الملل،برای استقلال.
قول سیاست در تعامل بین المللی غول باید باشد؛درحالی که غول اقتصاد،در تعامل بین المللی بیشتر قول است!
آنهاکه دراقتصاد،غول می شوند،برای بقاء وحفظ و ایجاد ارزش افزوده برای خود،درمواجه با قدرت های بیگانه،غالبا قول همکاری می دهند!ووقتی قول سیاست باغول اقتصاد پیمان(درخفاوآشکار)داشته باشند،استقلال ومنافع ملی در خطرفروپاشی ست.
*توجه:
«حسین شریعتمداری»مدیر مسئول«روزنامه کیهان»درواکنش به تفاهم نامه لوزان(همان انرژی هسته ای حق مسلم ماست!!)نوشت:
«اسب زین کرده دادیم،پالان گرفتیم».
آیا این اسب زین کرده همان کشوری بامنابع غنی طبیعی(ونفت)نبودکه پس ازیک دهه تحریم مضاعف،اکنون کشوری ورشکسته است؟
پادو هاو دلال های وطنی در وضعیت تحریم ودر قول خودبه بیگانه، غول اقتصادی شدند.ظاهرامنافع مدیرمسئول ودوستانش بامنافع دلال ها گِره خورده، ازهمین رو درحمایت ازوی تحلیل وتحریر کرده است؟
سیاست قربانی سیاست(29)
محمد شوری/نویسنده و روزنامه نگار/20فروردین 1394
قول سیاست/غول اقتصاد(10)
سالها پیش انواع شرکت های مضاربه ای مثل:«دولت خواهان»توسط «حسین دولت خواه»و«بنیادنبوت»توسط «سید علی موسوی قمی»بافریب، اموال سپرده گذاران خودرابالاکشیدند،آنزمان سپاه پاسداران وآقازاده های حاکمیت هنوز غول بچه بودند.امروزغول سپاه و آقازاده های غول شده (به همراه نوچه ها، پادوها، اعضای فاملیل ،دوست،حزب وگروه و باند مربوطه)90درصدر ثروت کشور را از راه قانون وقدرت دراختیاردارند.
فقر،فسادوفحشای موجود نتیجه پروسه ای است که آنهاسالهاست در لوای انواع موسسات وبنیاد ها وصندوق های قرض الحسنه و شرکت های باصطلاح خصوصی و «NGO»هابه چپاول قانونی خود ادامه می دهند.
قول سیاست، آزادی و استقلال بود،که بااجرای پروژه حذف،آنهم باقانون«نظارت استصوابی»،انحصاردرسیاست و اقتصاددر انقلاب57نهادینه شد.
*نکته: از«آلبرکامو»نقل شده است که:«هرکه آزادی ات را دزدید،نانت را دزدیده است»!
سیاست قربانی سیاست(30)
محمد شوری/نویسنده وروزنامه نگار/29فروردین1394

نفتی که ملی نشد،ملتی که نفتی شد!

نفتی که ملی نشد،ملتی که نفتی شد!
نفت به کام ملت هیچگاه شیرین نشد؛ولی درعوض ملتی نفتی شد!
هرچنددکترمحمدمصدق(رهبرنهضت ملی ایران)توانست همراه بایارارنش،نفت (سرمایه نقدی مردم ایران)راازکام استعمارگران بیرون کشد،امابدلیل کودتای28 مرداد،ثروت ملت از این جیب به آن جیب رفت!
در سالروز 29اسفند و جشن ملی شدن صنعت نفت،نفت همچنان درآمدش به جیبب استعمارگران استثمارگر می رود؛و سرمایه یک تمدن هدر می شود.
درابتدای انقلاب دو تئوری برای«نفت»مطرح شد؛عده ای گفتند:
نفت سرمایه ملی است و نباید زیاد تولید و فرخته شود و باید آیندگان نیز از آن سهم ببرند.
در مقابل برخی اعتقاد داشتند نفت را هر چقدر می توانیم باید تولید کنیم و بجایش کالایی وارد شود که مانند نفت ثروت تولید کند؛ و خود یک«ارزش افزوده» داشته باشد…
اماتجربه 33 سال نشان از آن دارد که هیچکدام از این دو تئوری عملی نشد؛ و بیشترین درآمد نفت یا صرف هزینه ها و مصارف پنهانی شده و برای «از ما بهتران»است و یا صرف خرید ادوات نظامی می شود.
هنوزدرهمین تهران«حلبی آبادهای»جدید هر روز مثل قارچ در کنار برج های سربه فلک رفته متولد می شود؛ و درجاهایی از میهن، فرزندان ما برای تحصیل باید رنج فراوان سرما و سختی راه و بلایای دیگر را به تَن بخرند تا بتوانند باسواد شوند. و در عوض بودجه و ردیف مخصوصی برای«نهضت سوادآموزی»ترتیب می دهند! و آموزش و پرورش مملکت با مدارس استجیاری حق حیات دارد و اگر آنرا بگیرند فَشل می شود!
درکوبا وقتی«فیدل کاسترو» در رأس کُرسی قدرت نشست،«جنگ شکر» در «کوبا»راه فتاد.
در ایران از وقتی مصدق نفت راملی کرد«جنگ نفت»در ایران نیز آغاز و همچنان ادامه یافت.
دردوران نهضت ملی شدن صنعت نفت،مصدق با توانایی های حقوقی خود و در اختیارداشتن یک ملت،نفت را«ملی»کرد؛اما فرصت نیافت آنرا وارد شریان اقتصاد کشور کند و نهال کاشته شده را آب دهد.
او در 28مرداد توسط همان دزدان نفت سرنگون شد و شاه که نمی توانست رسما و علنا بازگشت به عقب کند،با«کُنسرسیوم» های نفتی که توسط استحمارگران نوین ترتیب داده شده بود،درآمد نفت صرف هرینه سنگین ترین اداوت نظامی همچون هواپیماهای آواکس شد.و البته در کنارش همراه با سفرهای شاهانه و جشن های شاهانه و ریخت و پاش های حکومت هزار فامیلی…
شاه هرچند بالاجبار و برای پُز،تکنوکراتهایی را تربیت وسعی در نشان دادن متمول بودن جامعه کرد؛و مردم ایران نیز تاحدودی به آن سمت رفتند؛لیکن بدلیل«انسداد آزادی»و عدم امکان ابراز نظر آزاد در دریچه رسانه های گروهی و مسدود شدن انتخابات و گزینشی شدن آن-تاآنجاکه شاه گفت:«هرکه نمی خواهد عضو حزب رستاخیز شود،از این مملکت برود»-بادست خود گور خود را کَند.و امروز نیز هر که عضو«حزب ولایت فقیه»نیست جایی در این مملکت ندارد و پول نفت نیز…
ازآنزمان تا امروز؛چرخه نفت بکام ملت نیست.واقعیت این است که نفت هیچگاه به معنای واقعی«ملی»نشد؛چون درآمد آن صرف ملت نمی شود؛اگرمی شد سرتاسر ایران گلستان بود!
اما در عوض ملت ماسالهاست که نفتی شده است.بوی نفت مُشامش را آزار می دهد و هر آن امکان دارد با جَرقه کبریتی در وسط معرکه نفت،به آتش نفت بسوزد!
مسلما تا زمانی که پول نفت در یک شرکت«سهامی عام»بطور مساوی به حساب مردم واریز نشود،و تا دولت«مسلوب الاختیار»نشود و اجازه نیابد هرگونه که بخواهد خرج کند،نفت نیز ملی نشده است!:
نفت سرمایه این ملت است
مصدق آنرا ملی کرده است
در آغاز و نُخست،ملتی همراه وی
امادریغ از این همه همراه بی همراه وی
پول نفت را گرفت از خَصم زبون
خَصم امانش را بُرید، دولتش شد سرنگون
باز از جیب استبداد به جیب استعمار رفت
سرمایه مام میهن همچنان بر هرز و بر باد رفت
ج.ا.ا.با شعار عدل علی
گفت می کنم آب و برق و گاز را مجانی
پول نفت برسفره مردم نیامد که هیچ
سُرخاب و پُفک،پَشم و کَشک آمد همراه پیچ
خاص و عام شد شرکت نفت ملی
به خودی، غیرخودی و بی خودی
نظارت برانتخابات استصوابی شد
رقاصه هنرمند،هنرمند آواره شد
مصدق رهبرملی ماند،نفت ملی نشد
نفت جنگی شد،ملتی نفتی شد
(شعرازخودم؛اگراسمش شعرباشد؟!)
محمد شوری (نویسنده وروزنامه نگار)
25 اسفند90

این یادداشت ابتدادروب سایت خودنویس منتشرشده است.

———————————————————————————————————————————

 اعتيادفقر!

همانطوركه‌طمع،حرص‌‌وآز، ولع‌ثروتمندان‌است،احتياج‌،گيجی‌وهرزرفتن‌‌،افيون‌فقراست!  اين‌نظريه‌براساس‌‌رواشناسی‌‌تاريخی‌‌‌به‌قدمت‌‌‌‌عمربشرتثبيت‌شده؛البته‌‌يك‌ فرمول‌صددرصدعلمی‌-مثل‌به‌جوش‌ آمدن‌ آب‌ در 100درجه‌ حرارت!-‌نيست‌؛‌زيرا‌‌در‌علم‌جامعه‌شناسی،چنين‌‌چيزی‌‌به‌دليل«‌‌‌تحول‌‌‌وسيروريت‌دائمی‌‌‌آدم‌ها‌»يعنی‌نظريه‌«تكامل‌بشری‌‌‌»،امكان‌پذير‌نيست؛بنابراين‌‌دربين‌مجموعۀثروتمندان‌‌ وفقراهمواره «‌‌‌استثناء»‌ و «‌نادر»‌هم‌هست!

در‌انديشۀ‌سياسی‌‌اسلام،همانطوركه‌ازپيامبر(ص)نقل‌شده،«كسی‌كه‌‌‌معيشت‌اقتصادی‌‌‌‌‌اش‌‌‌‌ميزان‌نباشد،دين‌‌وايمانش‌‌نيزناميزان‌خواهدبود:لامعاش‌له‌،لامعادله».[1]اين‌انديشه‌‌‌‌چون‌‌دايره‌اش‌‌‌اخلاق‌وانسان‌است،برای‌هر‌‌‌آدمی‌-باهرنژداد،مكتب‌‌ورنگی-صدق‌می‌كند.

بنابراين‌بين‌‌حوزه‌«اقتصاد»‌،ا«خلاق»‌و«سياست‌»‌،دراصطلاح‌منطقی‌‌آن،يك‌حالت‌«تساوی‌»برقراراست.هرجايكی‌ازآنهاباشد،آن‌دوديگری‌نيزهست!يعنی‌‌‌اينكه‌‌:دردايرۀ‌ سياست‌(كه‌كارش‌ تدبير مُدن‌‌ و همان‌ اداره‌ شهروجامعه‌است)‌اقتصاد(كه‌‌مقصدش‌‌‌‌برآوردگی‌نيازهای‌مادی‌‌است)حرف‌اول‌رامی‌زند؛وحضورهميشگی‌‌دارد.يعنی‌اينكه‌:هرجاسياست‌‌‌‌وكارسياسی‌‌‌هست‌،درهمانجا‌نيزاقتصادهم‌هست؛ و ازآنجاكه‌شيرازه‌، يابنيان‌واساس‌‌‌جامعه‌‌باتناسب‌وتوازن‌‌‌ايندوگره‌می‌خورد،‌(عرضه‌وتقاضای‌سياست‌واقتصاد)اخلاقيات‌(كه‌رُكن‌وزير‌ساخت‌‌‌‌اجتماع‌‌شهروندان‌‌رامی‌سازد)به‌همان‌تناسب‌‌نيز‌‌آسيب‌ديده‌و‌يامتحول‌و‌اخلاقی‌ترمی‌شود!(تورم‌‌اخلاقی!كه‌تورم‌اقتصادی‌نيزدردرونش‌است).اين‌روند«مرغ‌وتخم‌مرغی‌»‌بودن‌«اقتصاد،سياست‌واخلاق»،نظام‌های‌‌سياسی،ياهمان‌حاكميت‌‌‌‌‌‌ودولت‌ها‌راهم‌شكل‌می‌دهد‌. دمكراسی‌ (كه‌همان‌تعادل‌اجتماعی‌‌‌بوده‌‌‌ وخاستگاه‌‌‌وخواسته‌‌اش‌‌عدالت‌است)‌درهمين‌‌فرازونشيب‌يا«فرازوفرود»‌سياست‌واقتصادواخلاقيات‌،‌‌درجه‌بندی‌می‌شود.يعنی‌اينكه‌:ضعف‌‌وبالندگی‌‌دمكراسی‌باهمين‌‌روندبرآوردخواهدشد.ازاين‌‌روهرجامعه‌‌ياهرنظام‌سياسی‌كه‌‌‌‌دمكراسی‌اش‌‌به‌تعادل‌نزديك‌ترباشد،به‌مقصدومقصود،كه‌همان‌عدالت‌‌باشد‌نزديكترمی‌شودوهمين‌امرثبات‌را(به‌معنای‌‌پيشرفت‌‌‌وروبه‌جلورفتن)‌‌‌به‌‌دنبال‌‌دارد.‌‌آن‌نظام‌‌سياسی‌‌كه‌توانسته‌‌باشد‌‌‌‌‌اقتصاديات‌‌شهروندی‌رادرحدمعقول‌ثابت‌‌وياروبه‌جلوببرد،‌وهمراه‌باآن‌،‌حقوق‌‌اجتماعی‌شهروندان‌،يعنی‌مخدوش‌نكردن‌حق‌‌حقيقی‌-كه‌همان‌اخلاقيات‌‌وبرآورده‌كردن‌نيازهای‌فرهنگی‌‌‌‌‌بومی‌و‌هم‌چنين‌‌ حق«‌آزادزيستن»‌، «آزاد‌بودن»‌ و«‌حق‌ آزادی‌درآزادبودن»‌(كه‌بالذات‌‌‌‌‌‌درنهاد‌انسان‌است)-راتامين‌كند،‌چنين‌‌حاكميتی‌‌علاوه‌برآنكه‌‌‌‌‌مطلوب‌‌ومقصدانسان‌است،محبوب‌ترهم‌هست!‌در همين‌ راستا هم‌ هست‌ كه‌ مبارزات‌‌‌ وانقلاب،‌‌ياشورش‌های‌ اجتماعی‌ برای‌‌ بدست‌آوردن‌‌همان‌حق‌حقيقی‌وحقوقی‌،‌برپاشده‌ومی‌شود؛چون‌آزادی‌برای‌انسان«‌بالذات»‌است‌نه‌«بالعرض»يعنی«آزادی»برای‌آدمی‌همانندروشنايی‌‌لامپ‌است؛چون‌درذات‌لامپ‌روشنايی‌هست، ازجای‌ديگر نياورده‌ ،يعنی‌براوعرضه‌نشده‌است!

لذا‌چنانچه‌دريك‌حاكميت‌سياسی‌،كفّۀ‌ترازوبه‌يك‌سو‌سنگينی‌‌كند،آن‌رُكن‌ركين‌‌وزيرساخت ‌جامعه‌(اخلاقيات)مُتغيّرشده‌وآسيب‌می‌بيند.بطورمثال‌‌‌شهروندان‌دوره‌‌«سلطنت‌پهلوی»‌‌‌‌درتوانايی‌معيشتی‌‌(همان‌اقتصاديات)،

قشری ‌متوسط‌‌‌محسوب‌می‌شدند. درهمان‌دورۀ‌‌‌‌رژيم‌پهلوی،شهروندان‌كشور«كُره‌جنوبی»‌به‌عنوان‌انسان‌درجه‌3و4برای‌انجام‌كارهای‌دون،‌‌پست‌‌وپائين‌‌و‌بخاطردرآمدبيشتر،به‌ايران‌‌می‌آمدند؛امااين‌كشور

توانست‌‌‌ در كمترازنيم‌قرن،علاوه‌بريك‌ثبات‌سياسی‌(دردمكراسی)تعادلی‌نسبی(دراقتصاد)راهم‌‌ايجادكند.

بنابراين‌‌‌بطورماهيتی،‌فقرعامل‌‌انقلاب‌نبود!علت‌‌‌غالب،‌‌«‌انسداسياسی‌»‌‌يا«بستن‌‌و دوختن‌»دهان‌هابود.‌يعنی‌حبس‌‌«آزادی»كه‌بالذات‌انسان‌است.امامثلادر«جمهوری‌پاكستان»،هرچندفقر،(كه‌‌‌‌بالفعل‌‌‌‌ عدم‌ كنترل‌‌ و از ديادجمعيت‌‌را‌‌درذات‌خود‌دارد)‌‌چشمگيرتراست،اماشهروندپاكستانی‌می‌تواند(ولودريك‌آنارشيسم‌سياسی)، حرفش‌را‌صريح‌بزند؛هيچ‌‌خط‌قرمزسياسی‌‌وجودندارد!يعنی‌بطورنسبی‌ومعقول‌‌آزادی ‌(كه‌ بالذات‌‌‌ انسان‌ است‌‌) هست‌،اماكَفّۀ‌ديگرآن،‌يعنی«‌‌‌‌‌فقر»،كَفّه‌اش‌‌پائين‌وسنگين‌‌است!‌ بااين‌‌وجودودرعين‌اينكه‌‌اخلاقيات‌‌‌دچارآسيب‌فراوان‌شده‌است،امادرك‌‌‌ورعايت‌حق‌حقيقی‌ ‌شهروندی‌توسط‌حاكميت،ازآن‌بطورنسبی‌ يك‌ كشور‌ مقتدر درحوزه‌جغرافيايی‌‌‌ساخته‌است.حال‌چنانچه‌‌دوكفه‌ترازوخالی‌باشد،محتوانيزنيست.يعنی‌اينكه:هم‌‌‌فقروجودداشته‌باشدوهم‌حق‌‌‌حقيقی‌وحقوقی‌شهروندی‌پايمال‌شود.‌چنانچه‌ جامعه‌‌ای‌ دراين‌‌ مسير قرار گرفت‌ تندی‌ شيب‌ آن‌‌،سبب‌افول‌،نزول‌،فروپاشی‌و‌نابودی‌ يك‌تمدن‌خواهدشد‌‌.اضافه‌برآن،اين‌نكتۀ‌بديهی‌رانبايد‌فراموش‌كردكه‌در‌تجزيه‌وتحليل‌‌راندمان‌‌وضعيت‌‌‌اخلاقی، يافقراجتماعی‌،مقايسه‌‌‌‌‌ يك‌كشور،با‌ديگركشورها، بدون‌ در نظر گرفتن‌‌‌ساختارهای‌فرهنگی‌وسنن‌بومی‌‌،بعلاوۀ‌‌شمارگا‌ن‌جمعيت،يك‌قياس‌مع‌الفارق‌است.يعنی‌مقايسه‌آمار جُرم‌وجنايت‌وفقر‌‌‌درآمريكا‌باآمارجُرم‌وجنايت‌وفقر‌درايران،يكنوع‌سفسطه‌ومغلطه‌گرايی ‌است!

تمامی‌اين‌مقدمه‌چنينی(يابقول‌منطقيون‌كبری-صغری‌چيدن‌)‌برای‌اين‌‌است‌كه‌بگوئيم‌:همانطوركه‌انباشت‌ثروت‌درنزدقشرياطبقه‌‌ای‌خاص،‌موجب‌فساداست‌(كه‌فساد سياسی‌در‌حاكميت‌،جلب‌توجه‌‌ كننده‌تر‌‌ است)، بالا رفتن‌‌ آمارجمعيت‌‌«خط‌فقر»‌نيز،يك‌نوع«اعتياد»است!

‌يعنی‌اينكه:‌فرد‌فقير،‌معتاداست؛‌وهرچه‌اين‌دايره(دايرۀفقراقتصادی)فراخ‌ترشود،جامعه‌افيونی‌‌ترخواهدشد؛يك‌جامعه‌افيونی‌‌‌‌‌هم‌حكم‌غريقی‌را‌داردكه‌‌برای‌نجات‌خود به‌ هر حشيشی‌ تَشبُّث‌ می‌كند: «الغريق‌يتشبث‌بالحشيش»!

يعنی‌اينكه:انسان‌معتادوقتی‌افيون‌خودرابدست‌نياورد،حاضراست‌‌هركاری‌بكند.فقراقتصادی‌‌همين‌‌مسيررامی‌پيمايد‌وهمين‌نتيجه‌‌رادارد‌!

يعنی‌اينكه:‌‌‌‌‌مناسبات‌اخلاقی‌بشدت‌متزلزل‌‌خواهدشد‌.

يعنی‌اينكه:كثرت‌‌طلاق،هرزگی‌جنسی،دزدی،كلاه‌گذاری(برداشتن‌وگذاشتن)،آدم‌كشی‌،فسق‌وفجورهمه‌از‌‌‌‌معارض«‌اعتيادفقر»است.

دركشورهايی‌كه‌كفّۀ‌ترازوبه‌‌تعادل‌نزديكترباشد،حاكميت‌‌ياهمان‌دولت‌(كه‌نمايندگان‌منتخب‌شهروندان‌هستند)نوكرمردم‌محسوب‌می‌شوند؛‌آنهااستخدام‌‌می‌شوندتانيازهای‌اخلاقی‌-اقتصادی‌‌‌مردم‌ را برطرف‌ كنند. در همين‌ راستا نيزمبارزۀ‌ يا‌جَنگ‌ِ«‌‌احزاب»‌‌برای‌‌بدست‌آورده‌كُرسی‌‌قدرت‌‌سياسی‌معنی‌‌و‌مفهوم‌واقعی‌خودراپيدامی‌كندونتيجه‌می‌دهد! مثلاچنانچه‌يك«‌پُل»‌‌خراب‌شود،فوراوزيريامسئول‌ذی‌ربط،استعفاداده‌وجای‌خودرابه‌فردديگری‌می‌دهدويارسماپوزش‌می‌خواهد!ومقصردرمَحكمۀ‌‌علنی‌محاكمه‌و‌بطورآزادوآزادنه‌به‌آن‌‌پوشش‌خبری‌داده‌خواهدشد؛واطلاع‌رسانی‌‌شفاف‌‌،آشكاروبدون‌بهره‌بهری‌ازرانت‌است!اماحاكميتی‌‌كه‌(يعنی‌دولتی‌كه)نخواهدبراساس‌‌نيازبالذات‌انسان(آزادی)قدم‌بردارد، سعی‌می‌كند‌اولابتوانددرشيوه‌های‌‌ متفاوت‌، بيشترحكومت‌ كند و ثانيابا فقير ساختن‌مجموعه‌افرادجامعه‌،«اعتيادفقر»راقُوّت‌بخشد.دراين‌‌نوع‌حاكميت‌،مردم‌نوكردولت‌می‌شوند؛ودولت‌ياحاكميت‌‌‌وقدرت‌سياسی‌چنانچه‌كاری‌برای‌مردم‌انجام‌دهد،‌وفقيرنوازی‌هم‌بكند!ازنوع‌ دادن‌‌ «‌صدقه»‌ است؛ دراين‌نوع‌حاكميت‌‌سعی‌می‌شودمردم‌رابه«‌مرگ‌بگيرندتابه‌تب‌راضی‌‌شوند‌»وحقی‌كه‌(حق‌حقيقی‌وحقوقی‌شهروندی)بالذات‌است‌،توسط‌حاكميت،بصورت‌‌‌قطره‌چكانی‌‌عرضه‌می‌شود؛واين‌‌يعنی‌همان‌‌‌توليد‌«فقر اقتصادی»؛و‌نتيجه‌‌اش‌‌:«اعتيادفقر»!اعتيادفقرهمچون‌اعتيادبه‌افيون،‌سبب‌گيجی،هرزرفتن‌‌نيروی‌بالقوه‌‌‌انديشه‌ها،وباعث ‌احتياج‌مبرم‌وشديدبرای‌بدست‌آوردن‌‌«نان»‌بيشتر‌و«چرب»ترخواهدشد؛وچنين‌‌دورو تسلسل‌تكراری،تمامی‌شيرازۀ‌اخلاقيات‌جامعه‌را‌‌بشدت‌‌آسيب‌می‌رساند.يعنی‌اينكه:تملق،رياكاری(نفاق‌ودورويی)دروغ،خيانت‌درامانت،اهانت‌،بدگفتمانی‌‌‌ازجملۀ‌وعوارض‌«اعتيادفقر»است.‌ازآن‌سو‌چنانچه‌‌فرد«شكم‌سيری»ازدهانش‌‌‌«كلمة‌الحقی»هم‌برزبان‌آيد،به‌دل‌نمی‌نشيند.يعنی‌‌اينكه:همۀ‌‌‌‌‌‌آن‌روشنفكرانی‌‌كه‌به‌ماهيت‌‌علت‌خَلق‌‌وحادث‌شدن‌‌اين‌وضعيت،يعنی«اعتيادفقر»آگاه‌باشند،اما«رنج‌فقررايانچشيده‌وياازيادشان‌رفته‌‌باشد‌»وسخنانی‌نيز‌‌‌‌درمحاوره‌های‌گفتمانی‌،يانوشتاری‌‌‌خودبرزبان‌وقلم‌بياورندوتحريركنند،همچون‌‌‌حرفی‌است‌كه‌:«چون‌ازدل‌بيرون‌نمی‌آيد،لاجرم‌به‌دل‌هم‌نمی‌نشيد‌»،وبی‌نتيجه!يعنی‌اينكه‌:اعتيادفقر،خواستۀ‌قلبی‌همه‌‌مُستبدين‌است؛چون‌بااين‌اعتياد،فرصت ‌‌«انديشيدن»گرفته‌خواهدشد.و«فكر»در«دالان»تنگ«نان»«خُشك‌وكَپك‌زده»‌خواهدشد!‌‌‌يعنی‌اينكه‌:«آنچه‌شيران‌راكُندرُوبَه‌مزاج‌،احتياج‌است‌احتياج‌است‌احتياج»!

محمدشوری‌/نويسنده‌وروزنامه‌نگار

تهران/‌27/2/1387

---

[1] -درتعميم‌‌‌انديشۀ‌سياسی‌اسلام‌وعوارض‌«اعتيادفقر»‌هم‌چنين‌می‌توان‌گفت:بدست‌آوردن‌ودراختيارداشتن

‌‌‌«قدرت»‌توسط‌‌افراد‌‌خُرد(كوچك‌‌وسبك‌‌مغز)وكوچك‌‌و‌خانه‌نشين‌شدن‌ومغفول‌‌ماندن‌انسانهای‌بزرگ‌‌‌وانديشمند ‌وهنرمنداست:«ان‌الملوك‌‌اذادخلواقرية‌افسدواهاوجعلوااعزه‌اهلهااذله/نمل‌34»وخداوندچون‌عادل‌است،عدالت

نيز‌‌‌مقصدنهائی‌واصلی‌‌است،وبالطبع‌‌هرجامعه‌كه‌دولتمندانش‌(كه‌ازسوی‌شهروندان‌خوداستخدام‌می شوند)جهت

‌‌وحركتشان‌‌به‌سمت‌عدالت‌وايجادتعادل‌اجتماعی‌‌باشد،دوام‌وبقايشان‌طولانی‌ترخواهدبود؛ولوآنكه‌بركفرباشند؛

چون:«الملك‌يبقی‌مع‌الكفرولايبقی‌مع‌الظلم».‌

شركت‌سهامی‌‌جهموری‌اسلامی‌ايران!

علي‌اكبر ناطق نوري(رئيس‌‌دفتربازرسی‌‌‌رهبر‌‌ج.ا.ا.)‌با‌اشاره‌به‌اجرای‌ ‌اصل44،گفت:«در‌ مورد ‌خصوصي‌سازي‌اعلام‌مي‌كنيم‌كه‌سهام‌يك‌ ‌كارخانه‌در‌عرض‌5‌دقيقه‌ به‌فروش ‌رفت؛ اما‌بعداً‌معلوم‌می‌شود‌كه‌دستگاه‌‌دولتی‌‌يا‌عمومي‌آن‌را‌خريده‌است؛درواقع‌از‌دولتي‌آشكار‌به‌سمت‌دولتي‌پنهان‌‌حركت‌كرده‌ايم»[1].اين‌‌‌‌يك‌‌اعتراف‌است!واقعيتی‌كه‌حقيقت‌آن‌سالهاست‌كتمان‌شده‌‌واكنون‌‌برای‌مصارف‌سياسی‌،گاهی‌‌اوقات‌‌اززبان‌‌شخصيت‌های‌‌‌اصلی‌‌ صحنه‌های‌سياسی‌‌دوران‌30‌سالة‌تاسيس‌ج.ا.ا.‌‌،قصة‌ناقصش‌رامی‌شنويم‌‌.داستان‌ناراستانی‌‌كه‌گاهی‌نعل‌وارونه‌است!همه‌‌‌معضلات‌‌‌اقتصادی‌‌فعلی‌(وبه‌تبع‌آن‌فروپاشی‌‌ اجتماعی‌)‌‌ناشی‌‌از‌:

الف‌‌:دوگانگی‌‌‌درانديشه؛ب:نفاق‌‌درعمل‌است.

ازهمان‌‌ابتدا‌وآغاز‌‌تغييررژيم‌وتأسيس‌‌نظام‌ج.ا.ا.،‌دو‌جريان‌‌سياسی‌‌‌ مطلق‌حاكم‌-كه‌دارای‌ دوديدگاه‌‌متفاوت‌اقتصادی‌‌هم‌هستند-برای‌ حل‌معضلات‌‌ناشی‌‌از وضعيت‌‌اقتصاد‌ خُرد ‌و كلان ‌مملكت‌‌تضاد‌هايی‌‌‌وبه ‌دنبالش‌ تخاصماتی‌‌رادرعقيده‌‌وعمل‌خود‌آشكار‌كردند:

تفكر‌ی‌منصوب‌به‌چپ‌(چپ‌‌‌‌به‌معنای‌ديدگاه‌سوسياليستی‌ازاقتصاد)وتفكری‌‌منصوب‌به‌راست‌(راست‌به‌معنای‌ديدگاه‌سرمايه‌داری‌)‌درتمامی‌‌اين‌سالها،خود‌‌ونزديكان‌سببی‌و نسبی‌‌شان،‌بعلاوه‌‌‌دوستان‌اقتصادی‌‌‌وحاشيه‌ای‌آنان‌،‌براريكه‌قدرت‌‌درحيطه‌‌اجرا‌وقانون ‌گذاری‌بر‌همه‌چيزاشراف‌داشته‌‌و‌همه‌‌معضلات‌ومشكلات‌‌كنونی‌ونتايج‌‌‌حاصله‌‌ازآن‌نيز، دست‌پخت‌همين‌‌‌دو‌جناح‌ است.

درقانون‌اساسی‌برای‌‌برنامه‌ريزی‌‌‌دراقتصاد‌خُرد‌وكلان‌‌كشور،سه‌راه ‌‌پيش بينی‌شده: دولتی،خصوصی،تعاونی.

به‌تبع‌وطبيعت‌‌سالهای‌نخست‌‌‌‌انقلاب،غالب‌‌امورات‌‌اقتصادی،دراختيارحاكميت‌‌بود.والبته‌همان ‌تضاد‌‌های‌ناشی‌ازديدگاه‌ها،گاهی‌‌درصحنه‌ ‌عمومی‌كشور‌نيز‌علنی‌شد، كه ‌برخی‌ ‌ازآنهابادخالت‌امام‌خمينی‌تا مدتی‌،‌صورت‌مسأله‌پاك‌شد؛ اما ‌هيچگاه ‌‌معادله ‌‌آن‌حل‌نگرديد،دركنار اين‌كِش‌وقوس‌ها،ونيزتصفيه‌وتسويه‌حساب‌های‌سياسی‌،افرادی ‌حذف،وافرادی‌‌بطور‌ثابت‌‌همواره‌‌در‌سه‌قوه‌مقننه‌،مجريه‌‌وقضائيه‌‌ونيز ‌بيت‌رهبری‌‌، ‌نبض‌ امور را دراختيارگرفتند.[2]اشخاصی‌‌‌‌كه‌اگراكنون‌سوابق سياسی‌آنهارا بررسی‌ كنيم‌‌، ‌‌در طول‌اين‌‌30سال‌دريك‌‌جای‌حاكميت‌حضورداشته‌ودركنارآن‌توشه‌ای‌نيزبرای‌دنيای‌‌خود ‌ذخيره‌‌‌كرده‌اند!

وبدين‌گونه‌،‌شكل‌‌‌‌وشيوه‌‌‌مالكيت‌تعاونی‌(كه‌منظور‌ازآن‌‌تعاون‌‌‌وشراكت‌ ‌‌حاكميت‌ومردم‌‌ است) به‌شكل‌‌تعاون‌وشراكت‌‌‌حاكميت‌‌وبرخی‌از‌ كارگزاران‌دولتی‌، ‌‌تغيير ‌ماهيت ‌داده ‌‌‌‌‌‌و مسخ‌واستحاله‌شد.‌

اكنون‌چيزی‌به‌نام‌تعاونی‌‌آنطوركه‌‌منظور‌قانون‌اساسی‌هست،وجود خارجی،‌ملموس‌و عينی‌ ندارد.درحقيقت‌‌بخشی‌‌ازمالكيت‌دولتی‌،در شكل‌‌‌تعاونی،به‌‌برخی‌ كارگزاران ‌دولتی ‌‌انتقال‌يافت.‌همينطور‌انواع ‌شركت‌‌های‌‌خصوصی‌‌زاد ‌و وَلد شده ‌از اختيارات ‌دولتی،وياتفسيربه‌رأی‌قانونگذار‌ازمواد‌قانون‌‌اساسی‌درحوزه‌مالكيت‌‌دولتی‌‌،بدون ‌‌آنكه‌ ‌قانون ‌‌اساسی‌ متمم‌ بخورد،دراختياراين‌اشخاص‌گرفت.پيچ‌وتاب‌‌‌اموراجرائی در عمل‌،‌اين‌نقيصه‌رامتوجه‌كارگزاران‌كردكه خصوصی‌‌سازی‌‌‌،‌‌اصل‌‌وشاكله ‌پيشرفت‌اقتصادی‌است.‌ووظيفه ‌‌حاكميت‌‌‌فقط‌‌تنظيف‌‌و‌ياتعديل‌‌برای‌اجرای‌‌عدالت ‌است؛ نه‌دخالت‌‌در ‌‌تعاملات‌اقتصادی.

اما مشكل‌‌حل‌نشد؛چون‌اولا‌‌آن‌‌امنيت‌‌ا‌اقتصادی‌‌سالهای‌سال،به‌انحای ‌مختلف‌‌لوث‌‌شد؛ ‌و سرمايه‌‌گذاری‌درچنين‌‌وضعيتی‌يك‌ريسك‌‌وانتحار ‌‌اقتصادی‌محسوب‌می‌شود.

ثانيا،سهم‌خواهی‌جريانات‌‌سياسی‌(چه‌خارج‌از‌قدرت‌اجرائی‌وچه‌خارج‌از‌آن،‌ولی‌دردايره‌حاكميت)جمهوری‌اسلامی‌ايران‌رابه‌‌يك‌شركت ‌سهامی ‌خاص‌تبديل‌كرد. وهمان ‌دولت ‌پنهان ‌(به‌قول‌جناب‌ناطق‌نوری) تدريجا‌ فَربه‌‌وچاق‌‌شد.

موضوعی‌كه‌‌‌اينك‌فقط‌به‌اشاره‌ای‌‌‌ايشان‌‌به‌آن‌اعتراف‌‌كرده‌‌است.وياموضوعی‌كه‌وجهی‌از آن‌ اخيرا‌توسط‌ «عباس‌پاليزدار»‌افشاگری‌‌ناقص‌شد!‌

اگر‌محلی‌برای‌قضاوت‌‌عادلانه‌باشد،‌و‌‌جايی‌‌برای‌‌بازرسي‌،تحقيق‌و تفحص‌‌‌‌باشد، متوجه ‌‌خواهيم‌شد، ‌بخش‌‌اعظم‌شركت‌‌های‌خصوصی ‌‌تراوش‌شده‌از‌‌اختيارات ‌دولتی،‌ ‌در اختيار‌ همين‌برخی‌از‌‌كارگزاران‌دولتی ‌است. وهم‌چنين‌‌اگربه ‌واگذاری ‌‌مملوكات‌ دولتی‌ به‌بخش‌‌خصوصی‌‌‌نگاه ‌كنيم‌و‌به‌اصطلاح‌‌پرونده‌آنها‌را‌‌زير‌و‌رو‌كنيم‌،متوجه‌اين‌‌واقعيت‌‌خواهيم‌ شدكه‌اين‌بخش‌خصوصی،‌همان‌‌جريانات‌سياسی‌‌حاكم‌‌دراين‌‌سالها ‌هستندكه‌سهم‌‌ خود‌ازانقلاب‌را‌به‌«ثمن‌بخس»‌خريده‌و‌اكنون‌برای‌خود‌‌تشكيلات‌«مافيائی»‌درست‌كرده‌اند وازهمين‌زاويه‌‌مصوبه‌‌مجلس‌‌درمورد‌قانون‌پولشويی‌،خيلی‌‌محترمانه‌وقانونمدارانه‌به‌سُخريه‌‌گرفته‌ ‌شده‌‌و‌مسخ‌واستحاله‌‌می‌شود.

همينطور‌بازی بااصطلاحات‌اقتصادی‌‌وسياسی‌‌ومسخ‌‌ واستحاله‌آنها؛ مثل«‌مافيا»‌‌ و «دانه‌درشت‌ها» وازاين‌قبيل‌جملات‌وكلمات‌عوام‌پسند‌‌و گول‌زننده!

يعنی وقتی‌خبری‌ازاسكله‌های غيرقانونی‌درمطبوعات‌درز‌ورسما ‌اعلان‌می‌شود،‌خيلی ساده‌‌وبايك صغری وكبری‌نه‌چندان‌پيچيده‌‌، می‌توان‌فهميد‌‌كه صاحب‌آن‌اسكله‌‌‌‌ و يا‌ وارد ‌كننده ‌اختصاصی‌فلان ‌كالا‌، چه‌كس ياكسانی ،چه‌گروه‌ياجريانی، ‌چه ‌بنياد ‌و يا مؤسسه‌ای‌است!؟ درك‌‌وشناسايی‌آن‌‌نيزاصلا‌احتياج‌به‌تحقيق‌وتحفحص‌آنچنانی‌هم‌ندارد؛ زيرا: «چون ‌كه ‌صد ‌آمد،‌نود‌هم‌پيش‌ماست‌»!

منتهی‌چون‌ج.ا.ا.،‌به‌يك‌شركت‌سهامی‌خاص‌تبديل‌شده‌و‌‌‌همه‌‌اعضای ‌هيأت‌‌مديره ‌‌‌اين ‌‌شركت‌،ازهم‌به‌اصطلاح‌آتو‌وبرگ‌برنده‌‌داشته‌ودارند‌، ‌چنانچه‌‌مثلا ‌‌فردی ‌هم ‌بتواند ‌‌افشاگری‌كند،آن‌فردمقابل‌نيزدست‌های‌ آلوده‌ آنهارا‌‌رومی‌كند! بنابراين‌يك‌هماهنگی‌ ‌و ‌يا يك‌تفاهم‌ويايك‌اتئلاف‌‌‌‌غيرعلنی‌‌،‌بدون‌هيچ‌ ‌تشكيل‌جلسه‌ای‌،برقرار است!

از همين زوايه‌‌است‌كه‌هيچگاه‌درطول‌اين‌سالها‌‌يك‌مقام‌ومسئول‌ارشد ‌حكومتی‌‌به ‌‌خاطر ‌چپاول اقتصادی‌ياهمان‌اصطلاح‌لوث‌شده دانه ‌درشت‌ها» ‌‌محاكمه‌نشد، ‌فقط ‌در اين ‌وسط‌افرادی مثل‌شهرام‌جزايری‌بعداز«فَربه»‌شدن‌، گوشت‌قربانی‌شدند!

اگر‌‌دراين‌سالها‌محكمه‌ای‌‌برای‌مقامات‌شاخص‌‌‌برقرار‌گرديده‌است‌‌،صرفا بخاطر تضادهای ‌سياسی‌‌بوده‌است‌.

‌دراين‌ميان،آينده‌وتاريخ‌ثابت‌‌خواهد‌كرد‌كه‌برخی‌ازاين‌محكمه‌ها‌،صرفا ‌سياه‌بازی‌، يا ‌سياسی‌ كاری‌بوده‌‌ومصارف‌داخلی‌وخارجی‌‌داشته ‌است؛‌‌‌‌وتنهادر‌جهت‌نمايش‌برای‌‌‌ مردم ‌‌ايران‌ ومردم‌دنيا،‌‌‌به‌صحنه‌‌آورده شده‌است؟!

برهمين‌‌اساس‌‌‌‌وسبيل‌همين‌مراد،‌بند«ب»،يعنی‌:«نفاق‌درعمل»‌به‌ صورت‌‌طبيعی‌‌شكل‌ گرفت‌؛‌‌‌ تابتوان‌تفاوت‌زندگی‌های‌‌‌اشرافی‌وزندگی‌ معمولی‌‌را‌هم‌را‌ باچشم‌‌بصری ‌(نه‌چشم‌بصيرت)‌‌به‌عينه‌وآشكار،بانگاه ‌به‌اطراف،‌ملاحظه‌كرد! ازهمين‌زاويه، ‌برخی‌ مَفسده‌های‌بزرگ،ازجمله‌مفاسد‌اخلاقی‌بخاطر تمركز‌قدرت‌،بدون‌هيچ‌واهمه‌ و هراسی‌ ‌‌(وصرفاازناحية‌قدرت)توسط ‌برخی‌از‌كارگزاران‌‌دراين‌سالها‌‌يك ‌امرعادی‌شد؛ و اگر ‌فقط‌اندكی‌ازآن ‌(به‌هر‌دليلی‌)‌‌وبه‌صورت‌ناقص‌،‌افشاء‌شده‌است‌،‌صرفا‌يك‌تسويه ‌حساب‌ ‌ونيز‌مشيّت‌الهی‌مبنی‌بر«‌الملك‌يبقی‌مع‌الكفرولايبقی‌‌مع‌ الظلم»‌ بوده ‌است. ولی‌ ‌هيچگاه‌متهم،‌‌مجرم‌شناخته‌نشده‌‌‌است؛‌يابه ‌دليل‌فقدان ‌مدرك ‌و سند، تبرئه ‌شده‌اند ‌‌يابه‌واسطه‌مرورزمان،‌پرونده ‌مختومه‌‌وبايگانی‌‌گرديده‌‌است. ‌و اگر‌ محكمه‌ای ‌هم ‌صورت‌گرفته‌، می‌بايست‌‌برای‌عبرت‌هم‌‌كه‌شده‌،آشكارمی‌كردند.

‌‌حكومتی‌كه‌داعيه‌ عدل‌علی‌(ع)دارد‌،برای‌نشان‌دادن‌‌و‌گرفتن‌حق‌ مظلوم ‌از ظالم ‌‌و ‌هم‌چنين‌برای‌بقای‌خود‌،‌‌‌بايد‌اين‌نوع‌محكمه‌ها‌را‌‌‌علنی‌كند؛اما‌صرفا‌‌به‌‌بهانه‌همان‌تضعيف ‌نظام‌‌‌ودراصل‌تضعيف‌اشخاص‌، ‌‌‌مخفی‌نگه‌داشته‌اند!آنچه ‌اكنون ‌ما ‌در زمينه ‌‌‌مفاسد ‌‌اقتصادی‌‌- كه‌تبعاوطبعا‌دنباله‌اش‌‌مفاسد ‌بزرگ ‌‌‌اجتماعی ‌و به‌ دنبالش‌ ‌فرو پاشی‌ هم‌ ‌هست- ناشی ازهمين روند‌‌ اقتصاد‌ی‌است.زيرا به ‌قول ‌امام ‌عدالت، علی(ع) هيچ ‌كاخی‌ ‌بنا‌نمی‌شودمگر‌آنكه‌دركنارش‌كوخی‌متولد‌شود!

متأسفانه‌مادراين‌سالها‌فقط‌‌درشعار،بهترين‌الفاظ‌‌را‌‌‌لَق‌لَق‌زبان‌ كرده‌ايم‌و‌هميشه‌« ‌كلمة ‌‌الحقی»‌ ‌گفته‌ايم‌،اما‌‌اراده‌‌پنهان‌‌متكلمين، نيت‌‌باطل‌‌رادرسوادی ‌‌رفتار ‌و عمل‌ ‌آنان ‌‌‌‌نشان ‌می‌دهد‌.تاجائی‌كه‌اينك ‌‌به‌ضرص‌‌قاطع‌‌می‌توان گفت: ‌جمهوری‌اسلامی ‌ايران ‌به ‌يك ‌شركت ‌سهامی‌خاص‌تبديل‌شده‌است.والبته‌هرچه‌هست‌:«ازماست‌كه‌ برماستـ»!

 تهران/14شهريور‌1387

محمد‌شوری/نويسنده‌وروزنامه‌نگار

---

 1-به‌نقل‌ازخبرگزاری فارس؛‌دراين زمينه‌(دولت‌پنهان)به‌ياداشت‌‌اين‌جانب بانام‌»دولت سايه»‌مراجعه شود.

 1-اين‌اشخاص‌گاهی‌كه‌‌از‌مناصب‌رسمی‌كنارمی‌رفتند‌به‌عنوان‌مشاور وكارشناس‌ ‌درواحدهای‌تابعه‌ومجموعه‌مجمع‌تشخيص‌مصلحت‌‌به‌عنوان‌اعضای اصلی‌ويا‌‌مشورتی‌‌و‌حاشيه‌ا‌ی‌همواره‌حضوردائمی‌‌درقدرت‌‌وحاكميت‌‌راباخوديدك ‌‌كشيده‌اند!

—————————————————————————————————————————————————-

اقتصاد جناحی!

اقتصاد جمهوری اسلامی ایران نه اسلامی است،ونه کمونیستی و نه سرمایه داری؛ بلکه یک اقتصاد جناحی است و «محصولی» ها(وزیر پیشنهادی برای وزارت کشور، از پرسنل سابق سپاه پاسداران )و «اکبر خوش کوش» ها( از  پرسنل سابق وزارت اطلاعات)[1]و  رشد  بادکنکی برخی  آقازاده ها و به همراهش  «لُمپنیسم سیاسی-اقتصادی»(شعبان بی مخ های جدید) دستآورد آن است!

قانون اساسی ج.ا.ا(اصل 44) نظام اقتصادی را به سه بخش دولتی، خصوصی،وتعاونی تقسیم کرده  است:«بخش دولتی شامل کلیه صنایع بزرگ ،صنایع مادر، بازرگانی خارجی، معادن بزرگ، بانکداری، بیمه، تامین نیرو، سد ها وشبکه های بزرگ آبرسانی ،رادیووتلویزیون ،پست وتلگراف  وتلفن، هواپیمائی ،کشتیرانی ،راه آهن ومانند اینهاست که به صورت مالکیت عمومی ودراختیار دولت است».

یعنی مهم ترین منابع اقتصادی وپولساز دراختیار دولت قرار داشته است. دولتی که مدیریتش در این 30 سال تقریبا ثابت واز افراد یکدست (جناحین اصول گرا واصلاح طلب فعلی) تشکیل شده است.  و این دولت ثابت(و دولت سایه) توانست  با تبصره ، بخشنامه وقوانین متبادر ازمجلس شورای اسلامی منابع  عظیم وثروت ساز در بخش دولتی را بدون آنکه قانون اساسی  درمحاق  بررسی مجدد  قرار گیرد  مصادره به مطلوب کند و قانون اساسی را قانونمندانه (بدون مراجعه به همه پرسی ) به نفع مالکیت شخصی و  (جناحی) خود تغییردهد!

صدور چنین  بخشنامه وتبصره وقوانینی  برای بخش دولتی اقتصاد، « آب باریکه» ای شد تا بواسطۀ آن بخشی  از نیروهای دولتی (اعم از جناح اصول گرا واصلاح طلب و نیز برخی  از روحانیون منتفذ وصاحب قدرت)به صورت یک «بورژوا کمپرادور» درآیند و به یک سرمایه دار کلان(سرمایه دار مسلمان !) تبدیل شده و تخم یک اقتصاد منحصربه فرد را بکارند!

هرچه اکنون اقتصاد ایران «درو» می کند محصول  کاشتۀ «محصولی» هاست!

در بخش تعاونی وخصوصی قانون اساسی  جایی برای تقسیم  ثروت و سهم عدالت نیست؛  فقط آنجایی که مالکیت دولتی اجازه  دهد ، مردم  خواهند توانست اموراتشان را بگذارنند!

اگر سرنخ  رشد سریع  افرادی چون «شهرام جزایری» را دنبال کنید، به آقازاده ها، و بخشی از نیروی های اطلاعاتی و نظامی(سپاهی)و مدیریت  ثابت  ویکدست دولت دراین 30 سال می رسید. که با بهره بری از «رانت قانونی» ثروت عظیمی       اندوخته اند؛ اما همیشه این «شهرام جزایری» ست؛که می بایست قربانی شود!

اقتصاد ایرن خانوادگی ،جناجی ، باندی  و رفیق بازی است.

یعنی تمام منابع  اقتصادی و ثروت بخش مالکیت  دولتی (که با تبصره وبخشنامه ها به تَمَلُّکِ  بخش خصوصی یاتعاونی ها  درآمده) ابتدا  از یک «رانت» شروع و سپس  ادامه وتقسیم ثروت و بهره اش  به  خویشان، دوستان و یاران حزبی و جناحی (به  اندازه قیمت و ارزش سیاسی –اقتصادی آنها) ختم شده است. 

اگر جایی برای تحقیق وتفحص  از موسسات خیریه  وسازمانهای غیر دولتی و نیزکمیته امدام امام و انواع   بنیاد ها(خاص وعام!) باشد، متوجه پولشویی قانونمندانه از ناحیه «رانت قانونی» خواهید شد. رانتی که برای «قانون از کجا آورده ای» جای هیچ «ان قلتی»  نمی گذارد و به او این اجازه را می دهد  قانون مندانه و بطور سالم(سالم سازی مجازی )ثروت  عظیمی را بدست آورد که حلال،طیب و پاک است!

 اگر تفاوت های فاحش و دهشتناک  در معیشت ، مسکن و نان  و آب  مردم هست ،  بخاطر آن است که به قول امام علی(ع) هر جا کاخی و بُرجی  افراخته شود و بالا رود، حتما در کنارش کوخ ها درست شده است.

 وضعیت اقتصاد فعلی ایران محصول«محصولی» ها ست! هر چند  خمسشان را داده  وپولشان حلال شده باشد!

تهران/25آبان 1387

محمد شوری(نویسنده و روزنامه گار)

---

 1- رجوع شود به  کتاب :«عالینجانب سرخپوش» / اکبر گنجی / ص90

——————————————————————————————————————————————————-

بنزين سياسي وسياست بنزينی!

محمد شوري

دولت نهم سعي دارد  با انجام برخي كارها نشان دهد كه دولتش با همه دولتهاي پيش از خود فرق دارد!  – كه فرق دارد!!- اما نه ازباب متمايز بودن؛ بلكه ازباب نشئة گي قدرت! چون  همه چيز را دراختياردارد.

اما آش آنچنان شورشده است كه سروصداي برخي ازسلف سياسي  هم قطار خود راهم بلند كرده وانتقاد پشت انتقاد. اما از آنجا كه نشئه گي قدرت اورا ازعالم واقع دور ساخته، از اينروباهر نيسم انتقادي كه بر اين دولت مي وزد، برشيوه هاي غلط ويا هياهوهاي تابلودارخود جري تر مي شود.

يكي از مسائل مهم درامور سياسي كشور موضوع بنزين است كه در هر دوره چون «نان»  سوژه شده و  شروع وآغازي ديگرازملا نقطي هاي رايج درعالم سياست.!

اقتصاد را نمي توان صورت ايدئولوژيك به آن داد؛ يعني لباس تفكر ذهني خودمان را برقامتش بياندازيم، بلكه براي رسيدن به عدالت اجتماعي، بايد اقتصاد  و امور ميعشتي را سالم سازي كرد كه آنهم بابكارگيري درست اصول علمي دراقتصاد و شناخت جامعه ميسور است.

گفتيم دولت نهم قصد دارد خود را متمايز از همه دولتهاي گذشته نشان دهد و از جمله صورتكي از دولت رجائي و شخص ايشان!

اولا دولت رجائي به آنجا نرسيد كه بشود در مورد او قضاوت كرد ودرثاني هر چه هست از خصوصيات شخصي وي است نه شيوه هاي كاري ايشان. از جمله، دعواي ايشان( رجائي ) با بني صدر در مورد بنزين.  به آرشيو مطالب منتشر شده در ابتداي انقلاب نگاهي بكنيد متوجه اين اختلاف  مي شويد. اختلافي كه بجاي حل مشكل به يك  جنگ ملانقطي تبديل شد.

بني صدر اعتقاد داشت گران شدن بنزين تورم زاست و تا زماني كه در ديگر مناسبات اقتصادي در مدار حداقل مطلوب ممكن قرارنگرفته باشيم، اين گراني آسيب زا  و بحران ساز خواهدبود. اما دولت رجائي به اين ديده علمي،  رنگ ايدئولوژيك داد و گفت چرا بايد پولدارهاي  گردن كلفت از سوبسيدي كه مابراي بنزي مي دهيم استفاده كنند؟! و قص عليهذا..

در اين مملكت بيشتر به من قال نگاه  مي كنند نه به ماقال؟! اگر طرف در وضعيت سياسي مطلوب  قدرت حاكم باشد هرنظريه غلطي هم كه بدهد وحي منزل تلقي مي شود.

از سويي در اين مملكت از همه چيز مافياي پنهان آن دست دارد: آمدند براي بليط اتوبوس بدليل چاپ تقلبي آن دربازار، تاريخ ومدت مصرف زدند! فيلم روي اكران كه سي دي اش فقط دردست كارگردان و يك نفر ديگر است! در بازار درحين پخش از سينماهاي كشور توزيع مي شود و… و بايد منتظر   فروش كارت سوخت جعلي بنزين هم باشيم.

با اين حال فقط همان قشر متوسط از بنزيني كه از پول نفت است محروم مي شود، قشرمتمول از هرراهي كه شده بنزين مصرفي اش را بدست مي آورد. همانطور كه بازوج و فرد كردن خودروها، دوتا ماشين خريده و يا يك تاكسي مي خرد!؟! دراين بلبشوي اقتصادي سود كارت سوخت وهمه حواشي آن به كام باندهاي خاصي – كه در قدرت هم حاكميت دارند – مي رود.يعني بنام ملت و به كام  عده اي خاص!

همچنين چرا بايد بنزين گران شود و سهميه بندي؟! مملكت ما  كشوري است  نفت خيز، مثل ژاپن نيست كه به نفت احتياج داشته باشد. در ثاني در اين سالها بجاي دعواي ملانقطي ، پالايشگاه ساخته مي شد تا از مشتقات نفت بنزين بيرون كشيده شود و درثالث به جاي  واردات و توليد بي رويه خودرو بصورتي كه براي هريك نفر دوخودرو است، و بنزين بيشتر مي طلبد، بفكر چاره سرويس عمومي باشيد. چرا همه كاسه و كوزه ها بر سرقيمت بنزين شكسته مي شود،  كه باعث گراني وتورم بيشتر شود.

 گران شدن بنزين و سهميه بندي جز تورم و گراني عايدي نخواهد داشت و اين گراني دودش فقط به چشم قشر محروم و متوسط  كه هرروز فقيرتر مي شوند خواهد رفت و قشر متمول و پولدار كه درصد ش كم است ولي نقدينگي اش بيشتر از همه است؛ و در اين فعل وانفعالات اقتصادي ككش هم نمي گزد. معلوم است كه جريان بنزين يك حركت سياسي براي پر نمودن جيب عده اي است. زيرا با  اين شعار كه باگران شدن بنزين جلوي گراني كاذب راخواهيم گرفت، نه تنها گرفته نشده است بلكه در امور اقتصادي اختلال ايجاد مي كند و هميشه اختلال اقتصادي سودش را سرمايه داران و متمولين مي برند.

اقتصاد يك بازار عرضه و تقاضاست. هر چه عرضه بيشتر باشد تقاضا كم و قيمت پائين وهرچه تقاضا بيشتر عرضه كمتر و قيمتها بالا. و از عوامل اصلي در رشد تورم است. بنابراين نمي توان فقط بابالا بردن قيمت بنزين كه درصنعت حمل ونقل  وچرخه سوخت  اثر گذاراست بي تاثيردر عوامل ديگر نباشد. عامل رواني اين بالا رفتن قيمت خودامر مهم و ويژه است. بالارفتن قيمت ها بايد دراقتصاد با بالارفتن توليد تراز باشد وبخواندو نيز با درامدها . هميشه ما درحل اموراقتصادي ساده ترين و يا آسان ترين و خودفريب ترين راه حل ها را انتخاب مي كنيم.

باوضعيت پيش آمده در خصوص بنزين چيزي جز رو آمدن همان تكرارهاي مكرر اين چند سال چيزي راعايد اين مردمي كه هر روز فقيرترمي شوند ندارد. و البته نفع كلان اقتصادي اش را شركتهايي  كه اين كار را سروسامان داه مي برند و دراين وسط فقط عده خاصي از محل پورسانت و امورديگر نان كلان مي خورند! درحالي به امور ابتدائي تردر وضعيت اجتماعي و اقتصادي  گرفتار هستيم وراه حلي برايش نداده ايم. پزدادن با كارت سوخت هوشمند و فيگور كشورهاي پيشرفته راگرفتن مضحك است. هنوز شهر تهران با يك بارندگي شديد چون گنداب  مي شود و  هكذاالخ ..

17/3/1386

بورژوا کُمپرادُرهای مسلمان!

بورژوا کُمپرادُرهای مسلمان!

تبت یدا ابی لهب و تب. ما اغنی عنه و ما له کسب(قرآن).

وقتی در حکومت بنام خدا و قرآن بشود با یک فتوا از خوردن«بستنی با روکش طلا» امساک کرد،به طریق اولی بورژوا کمپرادُرهای مسلمان و نو کیسه جمهوری اسلامی هم می توانندباپرداخت خُمس،مال مشکوک به حرام خودراطبق فتاوی احکام رساله های عملیه مراجع تقلید،آنراتطهیروخیال خودرا هم ازناحیه عقوبت دنیوی(دولت اسلامی)وهم اخروی(روز قیامت) آسوده کرد؛و وُجدان دَرد هم نگرفت!

قدرت اضافه وبی حساب وکتاب،بعلاوه ثروت اندوزی درپناه قدرت،اگروالی حکومت علی(ع) هم که باشی ودائم فرمان علی(ع)به مالک اشترراهم ازبلندگوی نظام فریادبزنی،بی شک درخفا برسفره معاویه خواهی نشست!

دزدی درحین انجام سرقت،توسط برخی مشاهده شد؛آن عده فریاد زدند:آهای دزد! آن سارق پا به فرار گذاشت و در یک فرصت مناسب مخفی و سپس در پشت سر آن عده با آنها همراه و همدل شد و فریاد زد:آهای مردم! بگیرید این دزد نابکار معلون را؟!

وقتی قانون حسابرسی و حساب کشی در چارچوب«نظارت استصوابی»باشد،مثل آن است که گوشت را دست گربه داده باشیم و بگوئیم ازآن حفاظت کن!

لذا هر چند«فاضل خداداد»ی هم قربانی و اعدام شد،اماهمچنان«رفیق»های گلستان و گرمابه در سایه«تجارت استصوابی»همچنان مشغول به کسب مال حلال خواهند بود!؟و از آنجاکه بالاخره گاهی بوی گَندومُشمئزکننده تجمیع قدرت وثروت،عوارضش را درخوردن «بستنی باروکش طلا»،مُشام راآزارخواهدداد،برای آنکه بایک تیردونشان هم زده شود،و از آن استفاده بهینه هم درامراقتصاد،و هم درامر سیاست کسب گردد،وبرخی هم این در وسط برای مردم قهرمان شوند!!باکشف اختلاس جدیدی که اخیراازبانک صادرات(که آن اختلاس قبلی والبته علنی شده سالهای قبل،انگشت کوچیکش هم نمی شود)شد، برای تعمیم شور و هیجان سیاسی در آستانه انتخابات،و برای باطل کردن سِحر فتنه اخیر جریان انحرافی رَمالها و جِن گیرهای عرصه سیاست،به عنوان یک برگ برنده توسط بخشی ازحاکمیت-که البته خودشان نیزسالهاست که کَنگرخورده و لَنگر انداخته اند-رو می شود!

حکایت«لاس وگاس»اختلاس های کلان درنظام ج.ا.ا.،به دوره اقتصادجنگی و با کلاه گذاشتن بر سرمردم بینوا،بااسم وعنوان شرکت های مضاربه ای آغاز شد.

مضاربه یک قاعده فقهی درمناسبات اقتصادی است که درحوزه تدریس می شود و در ارکان اقتصادی نظام ج.ا.ا.اهمیت ویژه ای دارد!یعنی یک طرف قرارداد،ازسرمایه طرف دیگر استفاده می کند،به این شرط که درسود و زیان آن هم شریک باشند،تا بوی رِبا ندهد.

اماازقرارمعلوم دراین30سال سرمایه گذارها-که مردم عوام باشند-همواره فقط در زیان شریک بوده اند!

بانکها به تأسّی ازهمین شیوه،خودبه دریافت پس اندازهای مردم کردند.وبرای توجیه شرعی آن ازباب اینکه غیرربوی نباشد،گفته شدچون بانکهاهیچگاه ضررنمی کنند،ازپیش حداقل سودوبهره بانکی رادراختیارمشتریان خودقرارمی دهند.

شرکتهای مضاربه ای که ازآنزمان مثل موروملخ تأسیس شده بود،جمع وجایش را به بنیادها و صندوقهای اعتباری وقرض الحسنه وبانکهای خصوصی(که باکمک بانکهای دولتی بوجود آمده اند)داد.

آنهاباپرداخت جوایزی-که گاهی فقط عنوانش باعث سوت کشیدن مغزمی شودوبوی غَش درمعامله رامی دهد- مردم رابخاطر«جایزه ای برای زندگی»[1]به سمت بانکهاکشاندند، و از این راه توانستند سرمایه های کلانی را در اختیار خود قراردهند.

اماازآنجاکه هیچگاه دراین سالها حسابرسی وحساب کشی درستی نبوده،وامهای کلان وتریلیونی اش مال خواص بود،و وام دو،سه میلیونی اش-آنهم باانواع دنگ وفنگ-برای تازه دامادها و تازه عرو س ها!

وام هایی برای خودی هایی که درجریان خصوصی سازی اقتصاد،خصوصی شدند؛البته تاآن هنگام که جزو خواص باقی بمانند و غیر خودی نشوند!و برای«آنالیز» شده های نهادهای قدرت که در وقتش هم گوشت قربانی می شوند؛مثل عباس پالیزدار!

بورژوا کمپرادُرهای مسلمان و نوکیسه ای که غالبادرحاکمیت حضوردارند.آنهاباکمک چند تبصره وبخشنامه و تفسیری که ازاصل44 قانون اساسی شد و دولت را موظف کردکه نظام افتصادی کشور رابه سمت خصوصی سازی ببرد،ازاین رانت شرعی وقانونی نهایت استفاده بهینه را کرده و ازخود میلیاردهایی ساختندتابتواننداز کیسه دولت مثلاسهم 50درصدی مخابرات رابخرند،ویابانک تأسیس کنندوبا همین شیوه وازپولهای مردم وازجیب دولت ومردم،پول پاروکنند!

اینهاکسانی هستندکه به خوبی می تواننداز«رانت قضایی» استفاده کنند:اصطلاحی که پیشترسیدمحمودهاشمی(رئیس سایق قوه قضائیه)عنوان کرد و گفت:«‌رانت‌قضائی‌‌بسيار مفسده ‌انگيز‌‌‌است،تا جائی ‌كه ‌‌دختر 13ساله‌ای ‌را بخاطر زندانی ‌‌بودن ‌پدر و مادرش‌ به ‌فحشا ‌كشانده ‌است».

مسیر اختلاس با شرکت مضاربه ای معروف،یعنی «سحر و الیکا» علنی شد:پرداخت سودهای کلان به پس اندازهای مردم!

بعدبنیادی به نام «بنیادنبوت» به مدیریت فردی بنام «قمی» متهم به سوء استفاده مالی کلان از مردم شد.او دردادگاه های متعددوپر سر و صدا ابتدا به حبس و سپس به اعدام و درنهایت به یک حبس جزیی محکوم شد و بعد هم رفت پی کارش…!

فاضل خداداد(سرمایه گذارخارج نشین)که باکمک رانت قدرت ازطریق اخوی«محسن رفیق دوست»(راننده حامل خودروی امام در زمان ورود ایشان به ایران، مدیر تداکات سپاه، وزیر اسبق دفاع و سپاه،ورئیس اسبق بنیادمستضعفان ورئیس وازاعضای هیأت مدیره مؤسسه یاس ومؤسسه غیرانتفاعی که درجهت خدمت به محرومین وفقراو مستمندان تاسیس کرده است)اختلاسی کرده بود،اعدام و «رفیق دوست»شریکش،ماند.

باز در راستای تسویه و تصفیه حساب های سیاسی و معرفی دانه درشت ها برخی ‌شهرداران ‌‌مناطق ‌تهران ‌به ‌جرم ‌‌تبانی در مفسده‌‌های‌ اقتصادی ‌دستگير می‌شوند. سرانجام،‌يك ‌چهره ‌بسيارمعروف‌(آقای ‌كرباسچی‌‌،‌شهردارتهران)‌در اين ‌پرونده‌(كه‌ رئيس‌ ‌پيشين ‌قوه‌قضائيه ‌-آیت الله یزدی-آنرا‌ يك ‌‌پرونده ‌ملی ‌عنوان ‌كرده بود)‌دستگير،‌محاكمه ‌وبه ‌زندان‌ و ‌پرداخت ‌جريمه ‌و انفصال ‌ده ‌ساله ‌از مشاغل ‌دولتی ‌محكوم ‌‌‌می‌‌شود.در اين ‌ارتباط ‌‌يك ‌شور سیاسی برپاشد.وآنچنان ‌ذوق ‌زدگی ‌‌‌سياسی ‌ايجاد‌كرد‌،كه ‌دراين‌ارتباط ‌‌‌‌برای ‌پرداخت ‌محكوميت ‌‌جزا‌ی نقدی ‌ايشان‌،يك ‌‌حساب ‌پس‌اندا‌ز ‌مردمی‌، ‌‌برای ‌جمع‌ آو‌ری‌اعانات‌ مردمی دربانک مفتوح می شود؛گفته‌‌ شد:‌در اين ‌حساب‌پس‌انداز(كه ‌از جيب ‌مردم بود!) بيش‌ از ‌آن‌ مقدار ‌‌جزای ‌‌‌نقدی ‌محكوم ‌شده‌،به ‌اين ‌حساب ‌پول ‌واريزشده است!که البته پس ازمدتی حبس،جزایری نقدی ایشان(به غیراز انفصال ازخدمات دولتی)،توسط رهبری بخشوده می شود!

و باز پس از مدتی یک بورژواکمپرادُر مسلمان بنام «شهرام جزایری» که بخشی از اموال خودش را هم به قصد «هِبه» در اختیار افراد سرشناش از جناح چپ و راست قرار می داد، دستگیر و او نیز این بارقربانی می شود.[2]

اکنون و در مورد اخیر باید منتظر باشیم تا قربانی این اختلاس رسما در محاکمه ای علنی و به ریاست محسنی اژه ای(دادیارخیلی اسبق وزارت اطلاعات در دادگاه انقلاب،و رئیس اسبق دادگاه ویژه روحانیت،و وزیر سابق اطلاعات و دادستان فعلی کل کشور در دوره ریاست آیت الله لاریجانی برقوه قضائیه، محاکمه و به سزای اعمال اختلاس نان آورش که لابد کلی هم شغل ایجاد می کرد،برسد!

آنچه که در میان همه هیاهوهای سیاسی این سالها -که گاهی در راستای جنگ قدرت و تسویه و تصفیه حساب های سیاسی مطرح می شود-مهم است،این است که در زیر سایه ولایت مطلقه فقیه که همان سایه خداست، رانت خواری واقعا خوشمزه است.[3]

«مُحتسب مستی به ره دید و گریبانش گرفت///مست گفت:ای دوست این پیراهن است افسار نیست///……………………………..گفت:باید حَد زند هشیار مردم مست را /// گفت:هشیاری بیار اینجا کسی هشیار نیست»(پروین اعتصامی).

والسلام 30شهریور90

محمد شوری(نویسنده و روزنامه نگار)

——————————————————————————–

1-رجوع کنید به «روزنامه مردم سالاری»تاریخ17مهر1385«جایزه ای برای زندگی» از همین نویسنده با اسم مستعار محمد زمانی.

2-رجوع شود به«روزنامه مردم سالاری»،تاریخ 9 اسفند85،یادداشتی ازهمین نویسنده باعنوان«شهرام جزایری از کدام مرز فرارکرد!(یادداشت روز و با نام مستعار محمد زمانی).

3-برای آنکه اطلاله کلام نکرده باشیم«قل الکلام تم الکلام»کردیم.برای تکمیل اطلاعات و شناخت بیشتر، خواننده محترم به دیگر یاداشتهای اینجانب در وبلاگ مَحکمه (ASSIZE)و دیگر وب سایت ها مراحعه کند. یادداشتهاومقالاتی باعناوین:«نان آزادی»،«قوه قضائیه مستقل نیست»،«خواص خصوصی سازی»،«توزیع عادلانه بی عدالتی»،«حاج آقا»،«مهدی هاشمی دوم»،«عباس پالیزدار کیست؟(شش احتمال)»،«وقتی 177اصل یک اصل شد»،«آدمهای ممنوعه»،«باند25 نفره درویرانه ای بنام قوه قضائیه»«پایان جنگ به کام کی؟»«الناس علی دین ملوکهم،روزنامه مردم سالاری،محمد زمانی،10/2/86»،«ثروت بادآورده از علم باد آورده بهتر است»،«ارزان بودن گرانی،روزنامه مردم سالاری،محمد زمانی،3/7/1385»،«فقیرسازی و فقیر نوازی، روزنامه سلام،13/1178»،«خصوصی سازی خوب است یا بد؟،مجله بهکام، اسفند و فروردین 84و 83»،«اقتصادوسرمایه داری،هفته نامه توانا،بانام علی میثمی،22/6/77»،«جامعه خوردنی،هفته نامه توانا، با نام مستعارمسعودطوبی،25/3/78».

————————————————————————————————————————————————————–

ثروت بادآورده ازعلم بادآورده بهتراست!

علم بهتر است ياثروت؟

موضوعِ انشاء براي  همه دورانِ تحصيل.

امروزه به همه ثابت شده ثروت بهتر ازعلم است؛ و با آن        می شود  نبوغِ  يک  دانشمند را خريد و بواسطه آن به ارزشِ ثروت خود افزود!

هم چنين در  ماجرای مدرکِ  جعلیِ  دکترایِ  وزيرِ  سابق کشور(کُردان) و برکناری وی و تصدی پست وزارت کشور، توسط يک ميلياردِ  بسيجی(سپاهی سابق)، معلوم شد ثروتِ  بادآورده از علمِ  بادآورده  نيز بهتر است!

اقتصاد و سياست دو  مقوله  تفکيک ناپذير از هم  هستند.

هرچند اقتصاد يک علم است؛  اماوقتی لباسِ سياست و ايدئولوژی برتن کند، در قالبِ اندامِ  همان افکار درخواهد آمد!

در اين  ميان  عدالت (دردِ  مشترکِ  انسانها) در قربانگاهِ  مديريت  و حاکميت قربانی می شود.

هم چنين اکنون  اقتصادِ  سياسی  از  توسعه اقتصادی و  سياسی بهتر است.

توسعه  اقتصادی  يعنی  استفاده  و بکارگيری صنعتِ  تکنولوژی در جهتِ  استفاده  بهينه از منابع طبيعی، برای تخصيص وتقسيمِ  عدالت …

و توسعه سياسی نيزی يعنی بالا بردن و بالا رفتنِ درک و فهمِ عمومی با استفاده از ابزارِ  رسانه ای، نشر و  انتشارِ انديشه ، و تعليم  و تربيت و سوادآموزيی برابر وعادلانه.آزادي بيان در اظهارنظرهای آزادانه (حزبِ  سياسي)، …

چنانچه در توسعه سياسی کُميتِ مان لنگ باشد،  يعنی منابعِ يادگيری محدود، يا دست چين شده  (سانسور)باشد، رشد وکيفيتِ افکارِ عمومی همچنان  ناقص الخلقه خواهد ماند…. و به تَبَعِ آن در فرايندِ  توسعه اقتصادي مؤثر و سببِ کُندي يا  ايستائی در آن می شود.

نگاهی به نقشه جهان، فرقِ بين کشورهاي توسعه يافته وکم توسعه وعقب مانده کاملا مشهود  است.

بعد از اين مقدمه، وقتی بخواهيم به  بررسی وتجزيه وتحليلِ مديريت اقتصادي در حاکميتِ نظام جمهوری اسلامی بپردازيم،جدا  از اينکه هميشه« وعده  يک آينده خوب برای هر ايرانی»، شعارِ  مديريتِ  اقتصادی در هر دولت  بوده  و هست، متوجه می شويم توسعه سياسی و اقتصادی در قربانگاهِ  اقتصادِ  سياسی  همواره در حالِ ذبح شدن است…

وضعيتِ فعلی اقتصادِ ايران، ناشی از  حاکميَّتِ نوعی از اقتصادِ سياسی است که  منجر به ثروت بادآورده شده است!..

 اقتصادِ  نظام جمهوری اسلامی ايران هميشه در زندانِ افکارِ  سياسيی  سياستمداران بوده است. و برخی سیاسيون نيز در اختيار بازار…

مديريت در اقتصاد ، بجای آنکه در حوزه  انديشه  اقتصاددانان سبک و سنگين شود،دستخوش  تنش  ها و بازی های سياسی است.

  پيروزی انقلابِ اسلامی به  پيروزی عدالت بر بی عدالتی مترادف شد . همچنانکه انقلابِ کمونيستی لنين در شوروی سابق،حکومت کارگران ومحرومان معنی شد، اما همان نيز به «آنتي تزِ»  خودش تبديل شد….

در  بَدوِ  پيروزی انقلاب، و تأسيسِ ج.ا.ا.، تبيينی از  اجرائياتِ اقتصادِ اسلامی وجود نداشت.هرچند که  اقتصاد، نه اسلامی   می شود، نه کمونيستی و نه سرمايه داری، بلکه اقتصاد منظورش تخصيصِ عدالت است.

ازطرفی درحوزه  دين،(درحوزه های علميه) علمای دين جز در چند باب(که وقتی به عرصه حکومت رسيد،خود نيز متغير شد!)رساله اقتصادی نداشتند،؛و ازطرفِ ديگر و از همه مهمتر، گِره خوردنِ  انديشه های شخصی از اسلام به مديريتِ  سياسی و اقتصادی است که  توانائی ها و منابع طبيعی را هدر داده  و می دهد!

واين همان نقطة آغازِ  شروعِ يک  اقتصاد سياسی  با هدفِ  بهره برداری بيشتر (رانت) شد.

«رانتی» که اينک از زبانِ  رئيسِ  سازمانِ بازرسي کل کشور(مصطفی پورمحمدی)می شنويم: «همه از رانت استفاده   ( يابهتربگوئيم سوء استفاده) کرده ايم،فقط ميزان و اندازه اش فرق می کند»!

اين همان« اقتصادِ رانتی» است که محصولش ثروت های باد آورده است!

همان ابتدای تأسيسِ  نظام ِ جمهوری اسلامی ايران، شَرع و اصولِ دين با افکار و انديشه های شخصي از دين و اسلام  در عرصه مديريت و اجراءگِره خورد؛که باعناوينی چون احکامِ ثانويه و يا حُکمِ حکومتی(آنهم  فقط با رهبري کاريزماتيکِ امام خمينی) ، مسکوت می ماند…

مثلا درحوزه  انديشه، کتابی از آية الله مرتضی مطهری به نام«بررسی اجمالی مبانی اقتصاد اسلامی» از سوی انتشارات حکمت در يک تيراژ 100 هزار نسخه ای چاپ شد،که با دخالتِ عده ای از زعمای حوزه علميه قم (که برخی شان درحوزه مديريتِ حاکميت نيز فعال بودند) از توزيعِ کتاب ممانعت به عمل آمد…

اين کتاب حساسيِّتِ  اقتصادی ايجاد کرد!

شايد وقتی  در اين کتاب نوشته شد:

 «اصلِ عدالت از مقياس های اسلام است،که بايد ديد چه چيز بر او منطبق می شود .عدالت در سلسله علل احکام است.نه در سلسله معلولات. نه اينست که آنچه دين گفت عدل است، بلکه آنچه عدل است دين می گويد. اين معنی مقياس بودنِ عدالت است برای دين، پس بايد بحث کردکه آيا دين مقياسِ عدالت است يا عدالت مقياسِ دين. مقدسی اقتضا می کند که بگوئيم دين مقياسِ عدالت است.اماحقيقت اينطور نيست…»

اين سخن که هر چه منجر به عدالت شود ، اين همان عينِ دين است، براي  برخی در حوزه انديشه دينی(مخصوصا وقتی  حاکميت  را هم در اختيار داشته باشند)،که انديشه  و ولايتِ خود   از دين  رامُطلق  تصور می کنند و قائل به تئوری نسبيت در انديشه دينی نيستند،جور در نمی آمد، مضافا  اينکه برای بدست آوردن ثروتِ بادآورده مشکل ايجاد می کرد!

 مخصوصا وقتی که در جای ديگری ازکتاب در مورد سرمايه داري مي خوانيم:«فقهاء عصر از مسائل بانک و بيمه وچک و سفته به عنوانِ مسائلِ مستحدث کم و بيش بحثهايی کرده و می کنند. ولی توجه ندارند که رأس و  رئيسِ مسائل مستحدثه  خودِ سرمايه داری است. زيرا ابتدا چنين تصورمی رود که سرمايه داری  يک موضوعِ کهنه قديمی است که شارعِ اسلام برای آن حدود و موازينی مقررکرده است؛ تجارت، اجاره، مستقلات، مزارعه، مضاربه، مسافات،شرکتها، همه اينهاسرمايه داری است که در اسلام برای آنها احکام و مقرراتی تعيين کرده است. اما اينکه مقدارِ سرمايه کمتر يا بيشتر باشد ربطی به مطلب ندارد، ولی حقيقتِ مطلب اينطور نيست… سرمايه داری جديد يک پديده جداگانه ومستقل و بی سابقه ای است و جداگانه و مستقلا بايد درباره آن اجتهاد کرد… در سرمايه داری جديد بحث در اين نيست که سرمايه دار با انصاف است يا بی انصاف. بحث دراين است که اگرسرمايه دار بخواهدحقِ واقعی کارگر را بدهد بايداز سود مطلقا صرفِ نظر کند و همچون سرمايه داری هرگزدر دنيا پيدانخواهد شدو اگر بخواهدسود ببرد هراندازه ببرد دزدی وغصب است… ارزشِ اضافی از نظرِ ما مربوط به عادلانه نبودن مزد است ازطرفی و به استثمار مصرف کننده ازطرف ديگر و  مربوط به ماشين است ازجانبِ سوم…ريشه خلافکاری سرمايه داری جديد و همچنين تجارت را تا آنجا که باکارخانه داری مربوط است بايد در تحت اختيارقراردادن وسائلی که به عموم مردم تعلق دارد و قابل خريد و فروش نيست جستجوکرد.. اضافه ارزش را درکاپيتاليسم جديد بايد درخود تکنيک وصنعت دانست. اين مخترعين هستند که توانسته اند ابزراهائی بسازند که بتوانند صدها و بلکه ميليونها برابرکاری که صرفِ ايجادِ آنهاشده است کارتوليد کنند.و طبيعت را استخدام کنند.سرمايه دار محصولِ علم راکه اثرنبوغ دانشمند و پيُشرفت اجتماع است و به اجتماع تعلق دارد نه به فرد، با خريدن استخدام می کند و سود سرشار می برد…»

 يا درحوزه اجراء، بحث درموردِ زمين (بندِ ج.  ودال..) و يا سهميه بندی ارزاقِ عمومی (کوپنيسم، که مترادف باکمونيسم تلقی شد) خريد يا در اختيارقراردادنِ مديريتِ کارخانه ها(يعنی سهيم شدن هم درمديريت وهم درسود؛و اين بافروشِ سهامِ عدالت(!)که خريدارهيچ سهمی از مديريت ندارد!،فرق دارد) به کارگرانِ همان کارخانه ،و… باضافه  8 سال جنگ که همه چيز راتحت الشعاع  خود قرارمی داد، هماهنگ  بامتورم شدن اختلافاتِ ديرينه مديرانِ حاکم در پيش از انقلاب در وادی انديشه و علوم  حوزوي، گره خوردن منافع و پيوند عاطفی  بازار و روحانيت بهم ، و سوابقِ مبارزاتی، منجربه اين  شد که عده ای،-که نه به سن و سالشان می آيد استخوان خورد کرده تجارت باشند، نه ازپيش درخانوده ای مُتِمَکِّن، يازمين دار(يا بهتراست بگوئيم زمينخوار)و فئودال بدنيا  آمده و وارث اين ثروت شده و آنرا زخمِ  کار زده و اينک …(يعني همان دستآوردهای سرمايه داری جديد..)  در عرض ِ اندک زمان، ثروتِ بادآورده ای که فقط محصولی از اقتصاد رانتی است؛ و اتفاقا فقط اختصاصا در اختيارِ بخش اندکی از افرادِ جامعه و  اتفاقا اين بخشِ اندک،بيشتر همان کسانی هستندکه درکِشاکِش حذفهای سياسی به  بالا آمدند و بدون هيچ سابقه درخشانِ انقلابی و علمی بخش اعظم و مهمی  از مديريت  اقتصادی و قسمتی از حاکمِيت سياسی را هم دارند، می باشند!

و وقتی که گاهی  موردِ هجومِ  پرسشهای از کجا آورده ای قرارمی گيرند، در توجيه می گويند با اينکه همه ثروتِ ميلياردي (آقای ايکس) از راهِ حلال است، با اين وجود وي  ساده زيست است، و با  قناعت، معيشت ارتزاق می شود!

و اين البته مَغلطه ای بيش نيست…

 براي فردی که دايما در معرضِ افکار عمومی است ،ساده زيستی شايد يکنوع اجبار و يا «ريا» باشد!  وَگرنه کسی که ثروتِ هنگفتی دارد و هِچ وقت درمعرضِ  افکار عمومی قرارنمی گيرد، ساده زيست نمی شود؛ چون جمع نقيضين محال است!

افراديکه (به زعم برخی با وجودِ ثروت ِ هنگفت، ساده زيست هستند) آن ثروت را برای ولَع درهرچه بيشترداشتن و بهتر خواستن نمی خواهند؛ بلکه ثروت را برای خريدِ« قدرت»         می خواهند!

قدرت دائمی  برای خود؛ و بردگی دائمی براي ديگران…

اکنون اعتراف می کنيم  هرچند علم باد آورده(که برخی بواسطه رانت و اعمال قدرت، نخوانده ملا شدند و با مدارک عاليه درجايی تکيه زدند که درآنجا ثروت باد آورده  و شهرت بادآورده راهم بدست آورده اند)خوب چيزی است؛ اما ثروتِ  باد آورده از هرچيزي بهترتر است…

حداقل بخاطرِ مدرک ِ جعلی باعثِ آبرو ريزی برای  خود و  نظامِ    ( مقدس) جمهوری اسلامی ايران نمی شوند!؟!

تهران

محمد شوری(نويسنده وروزنامه نگار)

11/9/1387

 ———————————————————————————————————————————————

1+4$هرچه خوبی هست مال من،همه بدی ها مال تو!

محمد شوری

قدیمها یک ترانه ( که یادم نیست سراینده و خواننده اش کیست؟) پخش می شد؛ در قسمتی از آن گفته می شد: « بوی گندم مال من، هرچه که دارم مال تو، یک وجب خاک مال من، هرچه می کارم مال تو!» هم چنین یک ترانه دیگر که فرهاد خواننده معروف آنزمان ( دوره شاه خواند) که می گفت: « گنجشکک اشی مشی، لب بوم من مشین، بارون میاد خیس می شی، برف میاد گلوله می شی می افتی تو حوض نقاشی؛ کی می گیره فراش باشی، کی می کشه، قصاب باشی؛ کی می پزه آشپز باشی، کی می خوره حکیم باشی!» حال حکایت سریال پول کثیف  ومانند آن است که از کانل 5  و دیگر کانالهای صدا و سیما پخش می شود.

برای اینکه خوب به نقد این موضوع  ( پول کثیف)دراین یادداشت که به بلندی یک مقاله است! بپردازیم و امیدوارم خوب آن را بپزم و تحویل خوانند ه ای درتاریخ دهم – چون که هیچگاه دراین زمان چاپ نخواهد شد و شرمنده آن کس خواهد بود که  عمل به مجاز می کند، تا آنکه روزی فرا رسد و آنکس سیه  رو می شود که درش غش بوده است-  ابتدا باید چند واژه و سخن خدا گونه وحکایت و ضرب المثل را برایتان بنویسم وتوضیح  و معنا ومفهمومش را در ادامه یادداشت  بدست آورید!

حتما واژه هائی مثل : استحاله شدن ومسخ  شدن راشنیده اید.

همچنین دکتر علی شریعتی یک سخن خدا گونه دارد که هیچگاه تاریخ مصرفش تمام نمی شود ، او در جائی گفته است: « از بد دفاع کردن تا نفی کردن راهی نیست» .

لابد این ضرب المثل راهم شنیده اید: « کی بود کی بود من نبودم!»

و این حکایت تاریخی  آهای دزد رابگیرید راهم شنیده اید که گفته اند روزی دزدی از جائی دزدی کرد وچون دزدی اش آشکار شد فرار کرد و عوامی از پی او می دویدند و می گفتند آهای دزد را بگیرید؛ او ( دزد ) سربزنکاه خود ر ادرجائی مخفی و سپس همراه جمعیت عوام بدنبال دزد  فراری!! فریاد می زد که آهای دزد را بگیرید؟!و حکایتی هم از جناب ملانصرالدین معروف  (آش دادن خانه همسایه) نقل  قول می شود که روزی جناب ملا!  باخودش گفت می خواهم همسایه هایم را سرکار بگذارم، و لذا به یکی از آنها گفت که فلان منزل آنطرفی آش نذری می دهند، وآن یکی هم به دیگری و آندیگری هم به یکی دیگر! تا آنکه جلوی درب آن منزل صفی طولانی برای گرفتن آن آش نذری  خیالی و ساخته و پرداخته  شده جناب ملا بسته شد؛ آنقدر که خود ملا هم باورش شد که آش می دهند و خود نیز کاسه ای بدست گرفت و رفت ته صف که آش بگیرد!

زمانی در یکی از ترجمه های  یکی از کتابهای  خواندنی عزیز نسین بنام « اسمال  در نیویورک»  خوانده بودم که اسمال آقا ( که فردی داش مشتی بود) رفت به شهر نیویورک . در آنجا به همراهش  گفت می خواهی این ملت متمدن را سرکار بگذارم؟ دوستش گفت چگونه؟! گفت من جلوی تو به تومی گویم به آسمان نگاه کن و من چیزی می گویم که  جلب توجه کند و آنگاه خواهی دید همه سرها بطرف بالا بلند است و همه به نفر بعدی همان را می گویند که من می گویم ومی بینی چگونه این ملت متمدن، عوام است و زود سرکار می رود» مثل همان قضیه معروف در زمان انقلاب که گفته شد عکس امام تو ماهه  وخیلی ها از جمله همان  مبارزان قبلی و قدرتمندان فعلی هم آن راباور کرده بودند! مثل چنین سریالهائی که بانام چند کارگردان و نویسنده مختلف پخش می شود ووقتی جمعش کنی می بینی از دست هم دیکته کرده اند ویا یک فرد و یا یک جریان خاص  متد اصلی اش رادیکته کرده وآنگاه ازآن چند فیلم و وسریال ساخته اند! مثل جریان انرژی هسته که تمام سیاست مملکت مدتهاست همین شده و دنیا ومردم راخوب سرکارگذاشته اند!؟

تمام این صغری و کبری چیدن برای نقد یک سریال بنام «پول کثیف» و  تعمیم آن به موضوعات دیگر را با شرح زیر،  معنا و مفهمومش را خواهید دانست: ( 1+4)!

1- واژه پول کثیف یک  دزدی متمدن  شده در قرن تکنولوژی است.  پول کثیف در  ماشین  لباسشوئی تکنولوژی شسته می شود و تمیز و پاکیزه و مطهر بیرون می آید. مثل آن ضرب المثل که گفته اند: « خمسش رابده حلاله!» شما ( آنهائی که با رساله عملیه مراجع تقلید سروکاردارند) خوانده اید که: اگر پول حرام وپول حلال باهم مخلوط شود و شما ندانید! خمسش را که بدهید حلال می شود!؟ یعنی یکنوع پول شوئی از نوع شرعی !؟

پول کثیف غالبا و اکثرا ازراههای قاچاق مواد مخدر واسلحه و توزیع و خرید وفروش اجناس مهم و کلیدی در بازار اقتصاد – که از راه عادی و قانونی میسور نیست – بدست می آید.

برای اینکه درآمدهای ناشی از این کار قانونی شود وبه اصطلاح پول کثیف به پول تمیز و سالم تبدیل شود، آن را از طریق و شیوه های متفاوتی  قانونی اش می کنند تا معلوم نشود منبع این درآمد هنگفت ( که یک شبه مثل شهرام چزایری میلیادر می شوند)  از کجا ناشی شده و سرچشمه اش کجاست! تا چنانچه روزی روزگاری افراد لو بروند و یا بواسطه تصفیه  ویا تسویه حساب ها  بخواهند پته هم را روی آب بریزند معلوم نشود راس و هرم این جریان کیست و آنهائی که ( بقول آن سریال یخش شده در ماه رمضان) خارج از سیستم هستند دستشان رو نشود و اگر قرارباشد دست کسی رو شود افرادی مثل همان شهرام جزایری قربانی شوند!

لذا می آیند پول کثیف را در یک بستر قانونی به جریان می اندازند تا کشف نشود. مثل تاسیس انواع بنیاد ها و موسسات خیریه  و غیر انتفاعی و هکذا امثالهم…

2- مدتی است ( خصوصا با روی کار آمدن دولت نظامیان و  نیروهای امنیتی در دولت نهم) صدا و سیما در انواع مختلف ازسریال های گوناگون و مصاحبه ها گرفته تا درج اخبار، سعی دارد که نیروهای نظامی امنیتی و بسیجی و باصطلاح جبهه رفته را بزرگ نمائی کند و به آنها حالت تقدس  بیش از حد دهد.

مثل سریال مجموعه روز رفتن، سریال سلام( که هم اینک بخش می شود) و سریالهائی که غیر مستقیم  نهایتا قصد و منظورشان همان بزرگ نمائی و مقدس جلوه دادن این نیروهاست که باید یگوئیم مشک آن است که خود ببوید نه آنکه عطار بگوید؟

جدای از این ضرب المثل آیا واقعا  هم همینطور است؟!

مثلا در فیلم آژانس شیشه ای حاج کاظم که نه حزب اللهی به شکل انصارش هست و نه حکومتی و دارای قدرت؛  یک مسافر کش معمولی است!

اما واقعیت  جامعه ما همین است؟! شما اگر آمار آژانس ها و تورهای مسافرتی به عتبات و اروپا را بدست آورید می بینید که ریاست وملکش مال یکی از همین باصطلاح  جبهه رفته ها و یاخانواده و بستگانشان است که اتفاقا خیلی از پول شوئی ها از همین جا ها  از پول کثیف به پول تمیز تبدیل می شود.

یا مثلا همین استاد فلسفه دانشگاه( که درخانه اش درس می دهد و حتما نمی تواند در دانشگاه درس دهد) در همین سریال پول کثیف راببیند چه تقدسی دارد؟ چند نفر اینطوری داریم؟! مثالم را واضح تر می زنم اگر سناریوی ساخته شده ( از نظر من ) در موردآقای هاشم آغاجری  واقعی باشد،  ایشان یک استاد دانشگاه جبهه رفته معلول جنگی است، وی که اینک خودی انقلاب  نیست! جزو مرتدین شده است!!؟

یا دوست  این استاد دانشگاه! دراین سریال؛  چند نفر مثل این فرد وجود دارد؟! تازه این نوع  افراد، دسته چندم  یا نیمکت نشین در بازی  قدرت هستند؛ و وقتی اگر برفرض مثال فرد یا افرادی هم بتوانند مثل او برخی از مسائل را رو کنند آنجا( گلوگاه اصلی) جلویش را می گیرد و با ماست مالی کردن قضایا و قربانی کردن فرد یا افرادی مثل شهرام جزایری به عنوان دانه درشت! سروته اش را بهم می آورند!

درست است که این ملت عوام بخاطر یک لقمه نان سگ دو می زند، اما بهرحال بخاطر همین روزمره گی که دچارش هست واقعیات جامعه را خوب می بیند!  واگر فرد یا افراد مقدس و پاکی همچون افراد فوق دراین سریالها هم باشد، همان سخن شریعتی  می شودکه گفتیم: از  بد دفاع کردن تا نفی کردن راهی نیست!

3- چند سوال؟: دکتر سروش درجائی گفته است گاهی طرح سوال از خود جواب مهم تراست، هرچند خودمان نتوانیم جواب درست و کاملی به آن پرسش دهیم.» اصل یادداشت مذکور یک سوال است و چند سوال خرد و ریز در زیر:

1-3- درآمد هنگفت دو موسسه وابسته  به رهبری( از هردو ساز سیاسی  چپ و راست) موسسه کیهان و موسسه اطلاعات به کجا می رود و خرج  می شود؟ آقایا ن دعائی و شریعتمداری( خصوصا جناب آقای شریعتمداری که روزنامه اش برای اینگونه موضوعات زیاد هیاهو راه می اندازد ؟!»

2-3 – آقای کروبی و حزبش اعتماد ملی این همه درآمد را از کجا آورده است؟ از مدیریت سابقش بر بنیاد شهید؟ یا از افراد خیر و مسلمانی که وجوهات می دهند و گاها برای حلال شدن مال حرام و حرامشان خمسشان را تقدیم کرده اند؟ یا افرادی چون شهرام جزایری که  در سابق و یا حال از رانت ایشان و امثال ایشان استفاده کرده و پولی به جیب زده و اینک  مثل شهرام خان نمکدان نمی شکنند! چون می دانند اگر همچون شهرام جزایری شوند، می گیرندش، فراری اش می دهند، آنگاه دوباره می گیرندش و سپس … حکایت همان شعر فرهاد که گفت :کی می خوره حکیم باشی!

3-3 – زمانی آقای ناطق نوری ( سلف مخالف کروبی) به مخالفین سیاسی اش می گفت شما بروید در 20 متری منصور بنشینید تا بفهمید این مردم چه می کشند؟ آقای ناطق 20 متری  نیاوران ، جماران ، زعفرانیه و کذا وکذا که شما و امثال شما نشسته اید آب و هوایش چطور است؟! چه می کشید شما؟!

4-3- روزنامه سلام( که خودم شاغلش بودم) و مدیر مسئولش آقای خوئینی ها( که جماران نشین است!) با کدام پول توانست آن چاپخانه عظیم رابخرد و آن ساختمان رابخرد و بعد از آغاز پایان تاریخ مصرفش  که تعطیل شد!  ساختمان روزنامه و چاپخانه ای راکه با ارز دولتی وارد کرده بود را بفروشد ؟  پول آن وساختمانهای دیگر ووسایل نقلیه ای که خریداری شده بود،  از کجا آمد و به کجا رفت؟ شما و امثال شما در دوطیف مجمع روحانیون و جامعه روحانیت!!  قبل از انقلاب  که خان وخانزداه که نبودید و یاوارث آن؟

5-3- بنیاد رسالت چیست که یک روزنامه بنام رسالت دارد؟ روزنامه ای که حتی عوام ترین افراد هم می دانند خرج خودشان را نمی توانند دربیاورند و بدهند، سرمایه و پول آن از کجاست؟

یا روزنامه هایی چون آفتاب یزد؛ اعتماد؛ جمهوری اسلامی و مانند آن و خوب که در زندگی وسابقه خصوصی آنها کنکاش که  بکنید علاوه براینکه خوش نشین هستند، سوایق جبهه رفتن و اطلاعاتی و امنیتی بودن را هم دارند!

6-3 – سرمایه هنگفت کمیته امداد امام که با جمع آوری انواع مختلف دستیابی به پول؟! مثل صندوقهایی که  سرهر کوی وبرزن و غیره علم کرده اند! را چگونه خرج می کنند؟ هر روز که بر تعداد فقیران، گدایان، بی چیزان و کزدهای سریال ژان وال ژان افزوده تر می شود؟! آیا بعد از 28 سال به اینجا نرسیده ایم که فقیرساخته ایم و  بعد  فقیر نوازی می کنیم، آنهم اندکی  از ایشان را؟  آنهم با آبرویزی آن فرد مستمند!؟ تازه چه نهاد وقدرتی هست که بتوانداز اینها حساب کشی کند ؟! مثل آنها مثل آن  تئاتر شهرقصه است که چند دهه پیش از انقلاب ضبط و زفت شد! که می گفت :«شاکی کیه؟ متهم؛ متهم همان شاکیه»! ویا کی بود کی بود من نبودم! و یا آهای بگیرید دزد را!

 ویا  سرمایه هنگفت بنیاد مستضعفان سابق و جانبازان فعلی  که این همه ملک و املاکش را هم به چوب  حراج می زند! و اتفاقا دراین مزایده هائی که در اصل شاید بتوان گفت مناقصه ای است که افرادی خاص  در آن برنده می شوند و چنانچه برنده آنها را  زیر وبمش رابدست بیاورید بجائی ازهمین جناح قدرت وصل است!  کجا خرج می شود؛  ما که هر کجا گوشه وکنارخواندیم ودیدیم و شنیدیم صدای جانبازان بیچاره  بلند است وآنهایی هم که می شناسیم ، می بینیم که هم از توبره می خورند وهم از آخور!

ویا  سرمایه هنگفت بنیاد شهید کجا می رود تا کی یک شهید و صد نسل از خانواده اش بطریق مختلف با ید از کیسه و رانت  مردم  شهید نداده و جبهه نرفته بخورد؟!  البته وقتی کنکاش  که  کنی می بینی و می فهمی که  به نام آنهاست ، ولی به کام عده ای خاص؟

و بگردید انواع  بنیادها یی را پیدا کنید که به قدرت و حاکمیت وایستگی دارند و  پول شویی و پول کثیف را در آنجا جستجو کنید و ازش سریال بسازند  و فیلم بسازد جناب آقای خاتمی کیا؟! که در مصاحبه اش با شب شیشه ای غیر مستقیم گفت نمی توانم ، یعنی نمی شود، یعنی نمی گذارند! وگرنه سریال پول کثیف که هر جمعه از کانل 5 پخش می شود یک نوع استحاله و مسخ کردن واژه پول کثیف است!

 یا مثلا کارگزاران که اکنون آقای کرباسچی توانسته روزنامه هم میهن را هم دربیاورد. یعنی سه روزنامه  از یک جریان خاص!  روزنامه کارگزاران؛ شرق؛ و اینک هم میهن! که رئیس سیاستگذاری همه شان  هم فقط چند نفر خاص هستند.  آیا این سرمایه هنگفت از همان پول کثیف بدست آمده از شهرداری است؟  یا از جیب آقای هاشمی رفسنجانی؟ یا ازهمان پول مردم بیچاره ای  است که فریب سناریوی دستگیری شمارا خورده و برای آزادی شما  و پرداخت جریمه نقدی شما  به حساب باز شده از طرف دوستان شما ریخته شد، می باشد؟ چگونه است که سلف مخالف شما جناب آقای نقدی که می خواست شمارا یعنوان یکی از دانه درشت ها  درزندان نگه دارد و صد میلیارد تومان پول بیت المال مملکت را از حلقوم شما  بیرون بکشد، نتواست ؟!! و از کارش( حفاظت اطلاعات نیروی انتظامی ) در ظاهر و بخاطر شکنجه دسته چندمی ها در شهرداری  تهران، خلع قدرت شد و  البته بعدا ارتقای مقام  پیدا کرد و در جای مهم ترشد مسئول ستاد مبارزه با کالای قاچاق!  یعنی همان گلوگاه و سرنخ های مهم کشف پول های کثیف؟!

  و آقای کرباسچی که در دادگاه همکلاسی اش در مدرسه حقانی ( جناب محسنی اژه ای) به جریمه نقدی ، زندان و انفصال ازخدمات دولتی  محکوم شده بود با  عفو رهبری فقط  محکومیت انفصال  از خدمات دولتی اش بخشیده نشد، یعنی فقط زندانی و جریمه نقدی اش  بخشیده شد! ؟!  تا مدتی برود در کنار و به استراحت سیاسی بپردازد ، تا درزمان موعود دوباره به صحنه بیاید و به عنوان قهرمان این مردم عوام،  از زبان آنها  فریاد بزند و کاری کند که خلق الله در زیر چترش سینه بزنند؟! چونکه بگویند صد رحمت  به همان کفن دزد اولی! راستی چندسال از پایان انفصال از خدمات دولتی  وی  باقی مانده است؟!!

4- چرا اینقدر در دولت نهم از افراد نظامی – امنیتی – اطلاعاتی  بر سرکار آمده اند؟ آنهائی که در زمانی جزو نیروهای پشت پرده وزارت اطلاعات بوده و یا جاهای دیگر بودند و کارشان بگیر وببند  و سین – جین و شکنجه و …  بوده  و یا ازطریق آنها عبور کرده و انجام می  شده است،  اینک علنی آفتابی شده و در مدیریت  های صدا وسیما ، وزارت کشور، مشاورسیاسی رئیس جمهوری ،  استانداری، فرمانداری، وزیر و نماینده جلوه کرده اند؟! و اینهمه سریال هم در تقدیس از آنها ساخته می شود؟!

براستی چند نفر از این اینگونه افرادی که دراینگونه سریالها از ایشان تقدیس می شود وجود خارجی  دارد ؟ بگردید پیدا کنید؟  یک در میلیونوم است؟! یکی در یک میلیون شاید پیدا کنید؟ حاج کاظمی وجود ندارد؛ اگر وجود هم داشته باشد پول نداشته و یانتوانسته که ازرانت استفاده کند وبه حج رود تا حاجی صدایش کنند؟! و  شایدهم  نعل وارونه  می زنند و آن حاجی فیلم عروسی خوبان مخملباف است که  به پدرزن پولدار و بازاری حرام خور ش که حاجی هم هست را می گویند که داماد خطاب به وی در شب عروسیش می گوید:«حرام خوری خوشمزه است»؟ ! شاید منظور از حاجی همین باشد؟! وگرنه امثال حاج کاظم در فیلم آژانس شیشه ای علاوه براینکه حاجی نیستند،  چون پولی ندارند که مکه روند!؟ بلایی هم برسرآنها آورده اند که خفه خون بگیرند! تا صدایش بگوش احدی نرسد، زمین وزمان را هم بهم می دوزند تا نتواند کاری از پیش ببرد؟

یا آن استاد دانشگاهی که دراین سریال  او رانشان می دهید که درخانه اش ساز می زند و ( هنرمند هم  است) و  درس فلسفه هم می دهد در کجاست؟!؟ آدرسش را بدهید تا ما هم دردرس فلسفه اش شرکت کنیم! چونکه درمنطق خوانده ایم سفسطه نوعی فلسفه بافی است که شما دارید در این سریال بخورد  این مردم می دهید؟  آخه آن جبهه رفته مومنی که شما دراین سریال از او استاد دانشگاه و یا مسئول یک بخش از قدرت  معرفی می کنید نتوانسته است به دانشگاه برود ویا چون مانند هم سلفانش  که ازرانت تحصیلی و سیاست دستی در قدرت و کذا و کذا پیدا کرده اند، وجود ندارد و یا  اگر باشد  وجود یک سوزن در انبار آهن است! لطفا بما معرفی کنید.

چنین افرادی  نتوانسته اند  ویا نخواسته اند بخاطر همان حبهه رفتنشان  و سوابقشان  ازرانت استفاده کنند تا  استاد دانشگاه شوند و  یا در حاکمیت  قدرتی بدست آورند؟  اوخانه نشین است و همچون مردم عادی به روزمره گی که شما تحمیلش کرده اید تا که خفه خون بگیرد و چیزی نگوید ، روز گار را سپری می کند!؟

و چرا این  افرادی  که در اینگونه سریال ها از او فردی بسیار پاک ومقدس می سازید مثل همان سروان سریال مجموعه روز رفتن، خودشان خانواده ای ندارند؟ یعنی همه چیزرا  به خود حرام کرده اند و به امور خلق الله می پردازند!؟  ویاهمه شان  مجردی زندگی می کنند ؟ و . .. شاید چون بخلوت می روند آن کا ر دیگر می کنند؟

4+1- در قانون اساسی برای آنکه مسائل اقتصادی در مسیر عدالت قراربگیر آن را به سه بخش  تعاونی – دولتی – خصوصی تقسیم کرده اند.  در حالی که با یک کنکاش و گزارش می توانید کشف کنید چیزی بنام تعاونی وخصوصی وجود عینی و ملموس  ندارد؟

آنچه بنام شرکتهای خصوصی و یا وابسته به دولت در این مملکت وجود دارد  غالبا در دست همان تیپ افرادی است که درفوق از آنها نام برده شده است و بعد  اسمش را گذاشته اند  شرکت های تعاونی و خصوصی  و افراد دون پایه در بازار وتجارت هم باید ازرانت آنان استفاده کنند و باصطلاح پول کثیف را مطهر کنند!  تا بتوانند سری از سرها دربیاورند و هنگامی که در یک تصفیه و یا تسویه حساب سیاسی واقع  شوند قربانی می شوند. چونکه دراین تصفیه و یا تسویه حساب های سیاسی  که گاهی  برعلیه هم در مطبوعات می خوانیم ویا می شنویم  فقط برای دستیابی بیشتراست وگرنه 28 سال است هر دو جناح دائمی قدرت در حاکمیت سیاسی دستشان در جیب همدیگر است! و چنانچه کس یا کسان دیگری بخواهند بدون اجازه آنها از جیب آنها خرج کنند بلایی که سر شهرام جزایری  و فاضل خداد آمد برسرش می آورند و بعنوان دانه درشت و گیرنده وامهای کلان معرفی می شوند!

حال برگردید به مقدمه ابتدای این یادداشت تا مفهوم ومعنای آن راخوب بدانید  تا بتوانید پیدا کنید پرتقال فروش را؟!

والسلام علی من ابتع الهدی

10/3/1386