دولت سایه ای که من می دانم(5)

سربازان گمنام امام زمان،لقب و عنوانی ست که خمینی به بازجویان و مامورین امنیتی و اطلاعاتی داد.
آیت الله منتظری،در کتاب جامع چند جلدی خود پیرامون چگونگی حکومت اسلامی تحت عنوان «دراسات فی ولایه الفقیه وفقه الدوله الاسلامیه»باعنوان فارسی:«مبانی فقهی حکومت اسلامی»ترجمه وتقریرابوالفضل شکوری، ج4 در فصل احکام استخبارات و کسب اخباردربیان اینکه مامورین امنیتی واطلاعاتی باید چه ویژگی هایی داشته باشند،می گوید:
«چنانکه بارها گفته ایم عمل مراقبت وتجسس یک عمل حساس وخطیرمی باشد.برای اینکه باحریم مردم وآزادی های مشروع آنان تماس مستقیم دارد.روی این اصل جایز نیست برای تصدی این شغل استخدام منصوب شودمگرکسی که خردمند، باهوش، ومورداعتماد و موثق،متعهدوملتزم به احکام وموازین شرع مقدس اسلام،عارف واشنا به حلال وحرام،نسبت به مردم خوش برخوردومهربان ونسبت به اسرارمردم امین وحافظ بوده وباشد.وازتحقیروکوچک بینی مردم بپرهیزد و در خواری آنان نکوشد.بویژه درباره افراد وشخصیتهای خوش سابقه وسرشناس با وقار،متانت وادب برخوردکند.ودرباره همه افرادواعضای جامعه و کسانیکه سر و کارشان باآن شخص می باشدخالی از حقدوکینه و حسد و رشک باشد». (ص382).
امااین سربازان گمنام چه کسانی هستند؟
(درقسمت های آینده بیشتردرموردآنهاخواهیم نوشت).
اماازمیان این همه سربازان گمنام(که درهمه جاهستند وبرخی هم مخلص) آنهایی سواربرکارندکه ماتعدادی ازایشان رادرفیلم بازجویی از همسرسعیدامامی و همکاران خودشان می بینیم.آنقدرمشئمزکننده است که آدمی درتنهایی و خلوت خودهم که آنراببیند،شرم می کند!…
خمینی درموردحفظ نظام ج.ا.ا،گفته است:
«حفظ نظام ازاوجب واجبات است،ولوبه ترک نماز،روزه،حج وواجبات دیگر».
یعنی همان«هدف وسیله راتوجیه می کند»که «ماکیاول»آن رابه زمامداران توصیه می کند!
منشااختلاف خمینی و آیت الله منتظری از همینجاست.ایشان می گوید:
«ماانقلاب کردیم تاارزشهای انسانی واسلامی برجامعه عملی شود،نه آنکه بخاطرنظام،همه ارزشهاپایمال».(بدین مضمون).
ششم مهرماه سال 1366،«سیدمهدی هاشمی»نماینده آیت الله منتظری در امورنهضتهای آزادی بخش واخوی دامادایشان،به حکم دادگاه ویژه روحانیت، اعدام شد.
فردای آن روزنگهبانهای زندان مراباچشم بند،به اطاقک بازجویم بردند.روی زمین برروی موکت نشستم.
بازجوبه من گفت:سیدمهدی اعدام شد.
گفتم:یک دستی می زنی!
گفت:نه این هم روزنامه اش!
گفتم:شایدساختگی باشد!
گفت:زنگ بزن منزل.
زنگ زدم و اعدام وی تائیدشد.بلافاصله گفتم حق او اعدام نبود.
وی گفت:ایشان مفسدفی الارض بود!
بازجویم را همیشه باچشم بند ملاقات می کردم.والبته گه گاها،اززیرآن یواشکی صورتش را (نه کامل)دیدمی زدم تادرخاطرم بماند.حالاوقتی روح الله حسینیان را می بینیم،یادبازجویم می افتم.چقدربه اوشباهت دارد!
روح الله حسینیان،ازطلاب مدرسه حقانی،که ازهمان سال نخست انقلاب درحوزه های امنیتی لنگرانداخته ودرحال کنگرخوردن تابه الان است.ازمهره دولت سایه.
من بارهادرجاهای مختلف اززبان افرادی خاص شنیدم:«کسانی که آمدن مک فارلین راافشاکردند،حکم شان اعدام بود».
اکنون وقتی می بینم پس از25سال ازهمه حقوق اجتماعی(شغل وغیره)محروم شده ومجوز به کتابهایم نمی دهند یااگرچاپ شد محترمانه توزیعش نمی کنند، می فهم که چراآنروزبازجومرانزدخودآورد واین خبرراداد…
من(والبته به کمک دوستان واخبارواطلاعات بدست آمده)قبل از دستگیری اما در 6آبان1365،اعلامیه ای نوشتم باعنوان:
«چراملاقات های فقیه عالیقدر لغوشد»
زیراعلامیه عنوان«گروهی از دانشجویان دانشگاه تهران راداشت»
درآن جا نوشتم:«طبق اخباررسیده ازبعضی ازمسئولیت وچه یک سری مطبوعات اروپایی ملاقات دکترنجف آبادی!(محمدعلی هادی نجف آبادی،نماینده تهران)با«رابرت مک فارلین»مشاورامنیتی ریگان برسرحل مساله جنگ،یاملاقات مخفی و…»
اما آنچه محسن هاشمی به همراه حبیب الله حمیدی در کتاب:«ماجرای مک فارلین »می نویسد:«پس ازآزادی یکی از گروگان ها درابان 1365دربرخی دانشگاه هااعلامیه هایی ازسوی دفترتحکیم وحدت درمحکومیت برخی مراودها با آمریکامنتشر شد»!
و یا نقل سخنرانی هاشمی رفسنجانی هم در 13 آبان.
و یا عکس العمل برخی نمایندگان وابن الوقت ها(که در اصل درجهت مخالفت با میرحسین موسوی بود)به نفع خود برای استضیاح وزیر اطلاعیه دادندکه باسرکوب وانتقادشدیدخمینی مواجه شدند»
نمایندگانی که رد پای حزب زحمتکشان بقایی وآیت رادرمیان آنها می بینید!
همه این عکس العمل ها مال بعداز انتشار آن اعلامیه ای بود که توسط ما افشاگری شد و هم چنین توزیع.اما دربازتابها ازآن هیچ یادی نمی شود وتمام قدقصد انکارآن را دارند…
تا بعد…
محمد شوری(نویسنده و روزنامه نگار)
5مهر1393

برای دیدن مستندات و عکس های مرتبط به فیس بوک اینجانب رجوع شود.اینجا:
https://www.facebook.com/mohammad.shorijeze
مقالات اندار احوالات من

مردم جن زده مفتون شیدایی سیاستمداران!

مردم جن زده مفتون شیدایی سیاستمداران!

فواره چون بلند شود،سرنگون شود…
دراین 33سال هیچ فردو گروه سیاسی در واکنش به رویدادهای سیاسی پیش رو نه خود را مقصرمی داند و نه مردم جن زده ایران را!
اگربه سخنان مخالفین (اعم ازمذهبیون وملیّون وکمونیست ها) وهم چنین موافقان نظام دراین 33 سال دقت کنید همه آنها بلا استثناء اولا خود را(در شرایطی که اکنون هستیم) پاک و منزه ازخطا،تقصیر،اشتباه وگناه می دانند و ثانیا همه آنهامردم را ملتی باشعور،با درایت،و آگاه به زمان و مطلع ازحوادث سیاسی و شناخت ازافراد؟!
این درحالی است که وضعیت فعلی محصول کسانی هم هست که اینک بخاطرجنگ قدرت در دام استبدادی که خودشان هم بی نقصیرنیستند، گرفتار آمده اند که هم در تثبیت آن تلاش های وافر و گاه رذیلانه و منافقانه داشته اند؛مثل دادن قدرت مافوق قانون، درقانون اساسی برای شخص ولایت فقیه، لابد به گمان آنکه روزی هم این قدرت نصیب آنها هم بشود! و تابه امروز لام تا کام سخنی نگفتند و مکتوبی ننوشتند واکنون که خیاط در کوزه افتاده است، داد از سلطان جائر می زنند… این فریاد به گمان ما ازحُب علی نیست، ازبغض معاویه است که روزی روزگاری وقتی افرادی مثل مهندس مهدی بازرگان و آیت الله منتظری(آنزمانی که آنان نیز درکرسی قدرت نشسته بودند و لعن این دو می کردند)دراوج سکوت ملتهب از ریا،نفاق و ترس فریاد زدند:ولایت فقیه تنها عبایی است که فقط به تن امام می خورد و برتن دیگران گشاد است… ولایت فقیه نباید تبدیل به سلطنت فقیه شود…که آنها اگراینک کلمه الحقی هم می گویند بوی یرادبهاالباطل می دهد! و آدمی احساس می کند برای فریب دوباره مردمی است که چون آدمهای جن زده،مفتون شیدایی سیاستمدارانی شده اند که آداب سیاست را در دوره ای که بایستی رعایت می کردند، نکردند و اکنون که درکنار و حاشیه قدرت هستند و نه سواربرقدرت،فریاد:ای آزادی چه رنج ها و زندانها که برایت نکشیده ام،بر زبان دارند!
این درحالی است که مطلعین سیاسی می دانند که خیلی ازاین افراد لااقل رنج سیاسی که نکشیده اند،هیچ خودشان و اقوامشان نیز سهم شان را هم گرفته اند و کیسه و جیب همه شان به یُمن همان ولایت فقیه پرشده است که اکنون می توانندبادراختیارداشتن بهترین امکانات،مادی درداخل وخارج وبایکوت برخی (بدلیل نداشتن همان امکانات) بخواهند دوباره مردم مفتون شده را شیدای خود کنند!
واقعش این است که در این بلبشوی سیاسی که جریانهای سیاسی راه انداخته اند، همه آنها بدلیل فهم قاصرمردم و شمولیت شیدایی آنهاکه شاد و شنگولند! می خواهند دوباره ازاین نقطه ضعف،سوار برقدرت شوند!مردمی که وقتی بخود می آیندکه مثل وقوع یک جنگ تازه کار ازکار گذشته باشد و قدمی دیگر تمدن پرآوازه ایرانی،مشمول فرسودگی و هدم وعدم شود!
اگرآداب سیاست رعایت می شد،اینها باید بدانندکه خود در این وضعیت مقصرند. برای آنکه حرف شان به دل بنشیند باید اول بخودشان یک سوزن بزنند! اما چرا اینکار را نمی کنند؟!چون:آنوقت پرده ها که کنار رود(هرچنداین روزها به استناد سخن یکی از امامان که فرمود:اللهم اشغل الظالمین بالظالمین،ظلم کنندگان پرده هم را دارند می درند)مردم قاصر مفتون شده جن زده مامتوجه می شوند عجب کلاهی تمامی سیاستمداران بر سرشان گذاشته اند؟! لذا اینهابدشان هم نمی آید که این مردم همچنان برای آنها(بی حساب و کتاب)سوت بزنند و شیدایی کنند!آنطورکه دراین 33سال هم برای یزید هورا کشیدند و هم برای امام حسین!!؟
اینکه الان(هرچندکه شاید یک نوع وسیله گمراه کننده و فریب اذهان هم باشد)داد می زنندکه شنودها در رختحواب ها هم هست!در حالیک باید پرسید مگرمال آلان است؟! زمان شماچطور؟ نبود؟
یاآنکه بخواهند باشدیدترین و تندترین الفاظ یا بخاطر مثلا فقط حذف یک معظم از مقام،محکوم به زندان وحبس وشلاق شوند(درحالی که ما که توی روزنامه سلام که بودیم گه گاهی عامدامعظم راازمقام قلم می کشیدیم وچیزی هم نشد…) محکوم که شوندهیچ؛زیادی هم آگراندیسمان شود!والبته مثل قضیه سکینه آشتیانی که برای دولت ایران سوژه مناسبی شده تا جهانیان را سرکار بگذارد،و این وسط حرفهای گفتنی زده نشود و اگر برخی هم می گویند،بایکوت شود…
آنچه که اینک برای بازسازی لایه سوراخ سوراخ شده انقلاب،انقلابی که اگر واقعا خوب اداره می شد و فهم و شعورمدیریت اداره آن بود،موجب تعالی می شد،نه اینکه دراین 33 سال موجب تؤالی فساد و مفسده شده است،لازم است که این آقایانی که دائم ازهم انتقاد می کنند،یاد شان بیاوریم این است که آنان قدرت و سهمشان رادراین 33سال،در شرکت سهامی خاص ج.ا.ا. گرفته اند،نه من نوعی!
که اکنون بدلیل مفتونی و شیدایی و جن زده گی مردمی که در چم وخم بدبختی درهم می لولند،که اگریک فردی هم بدون هیچ پشتوانه وسابقه سیاسی وفرهنگی و علمی وسواد سیاسی برقدرت سوار شود،او را معجزه گر مشکلات بدانند،بخواهند دوباره بایک فریب و بدلیل همان داشتن بهترین امکانات سمعی و بصری دررسانه هاو توزیع افرادخویش در آن،سهم از دست رفته یکی دوسال اخیرشان را دوباره تامین کنند!
این نه جوانمردانه است و نه عادلانه،والبته اگربازی سیاست دراین 33 سال عادلانه بود،آنها عزیر مردم می شدند،و مردم برایشان تره هم خورد می کردند! اما اینطور نیست.
آینده ایران به واکنش مردم وابسته است؛اماازاین مردم جن زده امیدی نیست.آن مردمی که من می شناسم و برخورد دارم و با آن روبرو هستم می دانم که مثل آدمهای جن زده احتیاج به شوک دارند!
آیااین شوک،تحمیل یک جنگ دیگر است؟یاازهم پاشیدن شیرازه اقتصاد مملکت که ازرأسش تا ته اش دزدتربیت کرده وبرای آنکه بخواهنددزدی را«درز»بگیرند، رئیس پلیسش می آیدمی گوید:«بایدما دربانک مرکزی حضور داشته باشیم واگر مااز اول حضور داشتیم اینطورنمی شد»!!سخنی شبیه یک جوک!که کَل اگر طیب هستی،وظیفه اصلی ات،که همانا امنیت بدون حضورپلیس است را مدیریت کن!یا فروپاشی اخلاقی که درسایه حکومت اسلامی که دائم وَعظش گوش فلک را پر کرده،اماجنایاتی رامی خوانیم ومی شنویم که در غیراخلاقی ترین حکومت هاهم نبوده است!
طناب ظلم از کلفتی پاره می شود.
والسلام
محمد شوری(نویسنده وروزنامه نگار)
11دی90
جرس

———————————————————————–

دوم خرداد دیگرم آرزوست!

محمد شوری

فردا سالگشت دوم خرداد 76 است. اصلاحاتی و  اصلاح گرایانی که ناخواسته و بالاجبار تن به این روند دادند.

انجام اصلاحات و اصلاح طلبی در هر رژیمی ( خصوصا رژیم های نوپا  وانقلابی ) بعد از گذشت حداقل یک  یا دو دهه ازآن،  طبیعی و روال معمول  است.

اما ما  یک اصلاحات خود خواسته داریم و یک اصلاحات ناخواسته!

دوم خرداد 76 یک اصلاحات ناخواسته و تحمیلی بود.  اصلاحاتی که هر چند ناخواسته بود ولی اثر گذار شد و قطار اصلاحات را که سالها بی حرکت مانده بود، تکانی داد، هر چند تلاش کرد تا در مسیر خودخواسته و اصلاحات خود خواسته  حرکت کند. اما قطار اصلاح طلبی  مسیرش  ازراه تکنولوژی می گذرد و انقلابات و اصلاحت آینده دنیای سیاسی  جهان امروز دیگر انسانی نیست!

پیشتر  در روزنامه سلام گزارشی تحت عنوان «دوم خرداد، انقلاب در انقلاب»  مطالبی باتوجه به موقعیت خودم و فضای سیاسی زمان نوشتم ؛ که همان تیتر و عنوان سبب شد تا از نوشتن  با اسم اصلی در روزنامه سلام محروم و بعدها  نیز بطور مطلق ممنوع القلم شوم.

منظور از این عنوان نه انقلابی به معنای تغییر رژیم است.  زیرا دمکراسی یک فرایند تکاملی دارد و حتی کشوری چون فرانسه – که مهد دمکراسی است – به این فرایند نیازمند بوده وهست! اما در کشوری مثل ایران، این مسیر سرعت مضاعف و تند تری باید داشته باشد تا به آن میانگین مطلوب از دمکراسی برسد.

دوم خرداد 76  فقط فیگور اصلاح گرایی را نشان داد. اما نتوانست در راه اصلاحات قدم بردارد. زیرا:

ا- ساختار قانون اساسی  چنین اجازه ای را نمی دهد. ترکیب موادی  از قانون اساسی نشان از یاپان دمکراسی در ایران است.

2- در ایران احزاب واقعی نیستند. از یک طرف فقط در زمان انتخابات فعالیت دارند– آنهم در حد دادن یک لیست از اسامی  اقدام می کنند-  و ازطرفی دیگر اگر  تمام احزاب موجود را در یک ظرف قرار بدهیم. آبشخور  آنها از یک سرچمشه سیراب می شود . و یادراصل  فقط  از دومنبع حزبی! تغذیه می شوند.

و از سوی دیگر وقتی سخن از حزب   وجنگ احزاب گفته می شود یعنی بدست گرفتن قدرت و داشتن اختیارات مطابق رای اکثریتی که به برنامه او رای داده است!. درحالی طبق قانون اساسی مصالح کلی نظام جمهوری اسلامی ایران  در مجمعی بنام تشخیص مصلحت که از مجموعه یک سری افراد خاص و محدود تشکیل شده  ر قم زده شده و برنامه ریزی می شود. حتی می توان گفت دیگر مجلس شورای اسلامی د رراس امور نیست و میزان رای مردم نمی باشد!

3- همیشه روند اصلاحات طلبی باید از پائین به بالا باشد. نه از بالا به پائین.

وقتی آن کسانی که به نحوی در ساختار قبلی و مورد نفی، سالها در حاکمیت بوده و یا یدی در قدرت داشته اند بخواهند – آنهم بالاجبارو بدلیل فضای زمانی  وبعضی  محذورات  –  تن به اصلاحات آن هم از نوع شعار هایی با فاز بسیار بالا که در حد یک دمکراسی نهادینه شده است رابدهند،  مانند عنوان جامعه مدنی  ومردم سالاری – که بعدها بدایل همین ناخواسته بودنش،  به جامعه مدنی اسلامی یا مدینه النبی ومردم سالاری اسلامی  تغییر یافت!! –  که نتیجه این روند، بازگشت  به  شیوه افراط طلبی درزمان ابتدای انقلاب ودر حالت  جنگ است.  هر چند  نمی توان قطار اصلاحات – که تنها قطاری است که دنده عقب ندارد  و با سرعت در همه کشور ها بدلیل وجود پیشرفته تکنولوژی و ارزان ودر دسترس بودنش  در حال حرکت است-  را لگام زد و  ترمز دستی اش راکشید و نگهش داشت. اما  می توان سوار بر یک قاطر شد و در جهت خلاف آن  حرکت کرد و گاهی  یک جفتک هم زد و علیه آن شعار داد  و . . .

اما چنانچه اصلاحات از پائین  به بالا باشد.  یعنی از سوی مردم باشد ؛ که فقط با فهمیدن و دانستن آنها کلید می خورد، میسور است.  مردمی که باید بفهمند؛ هر چند برای  بدست آوردن یک قرص نان  صبح تا شام بدوند! اما فهمیدن و راه آن  را هم  باید  بفهمند و . . .  وظیفه آگاهی رساندن و فهماندن برعهده نخبه گان فکری وسیاسی است. البته نه نخبه گان فکری وسیاسی که به نحوی دستی درحاکمیت دارند ویا یا باصطلاح شریک ورفیق قافله هستند. و از شکم سیری  می گویند و می نویسند وآنگاه  از باده آن، تنوع طلب و اصلاح طلب شده و . . .  و نه خارج نشینانی که خارج از گود هستند و صدای دهل از دور شنیدن، آنهارا بوجد آورده  و ذوق زده شده ، و البته  گاه خود ابزار دست قدرت  هستند و نمی دانند!

والسلام

تهران- محمد شوری – اول خرداد سال 1386

 —————————————————————-

انقلاب سخنرانی؛کلاهی برای مردم!

انقلاب اسلامی ایران با سخنرانی آغاز وهمچنان با نطق های آتشین ادامه دارد!

جمهوری اسلامی ایران چون با دین مردم سروکاردارد،  ازفن خطابه سودهای کلان برده است.تاجایی که این امرکاربردی استراتژیک و راهبردی برای رهبران نظام دارد؛کلاهی برای مردم!

وقتی امام خمینی پا به ایران گذاشت اولین سخنرانی مُهیِّج خود را درقبرستان تهران(بهشت زهرا) ایراد نمود؛بعد ها به دنبال پخش مکرر سخنرانی های تکراری خود ازصداوسیما،خویشتن لب به اعتراض گشود وچنین گفت:

«البته من نسبت به همه مسائل مربوط به مطبوعات نمی توانم نظر بدهم. الان آنچه مربوط به مسائل آخر است این است که رادیو و تلویزیون و مطبوعات مال عموم مردم است. چنانچه شما هم همین اعتقاد را دارید که عموم برآنها حق دارند . از این جهت من به سهم  خودم خیال دارم که راجع به من کمتر باشد مگر درمواقع حساس که لازم است ؛ که آنهم باید از ما سوال شود که آیا مطلبی را باید نقل بکنند یا خیر؟ و  الان آنچه خوب است در رادیو و تلویزیون و مطبوعات باشد آن است که برای کشور اثری داشته باشد … اینکه بنویسند من هرروز به کسی چه گفته ام این تکراری است . آخر هرروز من یک مسائلی رامی گویم و هی تکرار می کنند که فلانی  چی گفت؛ این چه فایده ای دارد؟»

اکنون با گذشت 30سال از انقلاب  اسلامی ایران،رهبر جمهوری اسلامی ایران(آیت الله خامنه ای) به غیر از روزهای همیشگی (چهارشنبه ها)در دیدارهای متفاوت سخنرانی های مکرردارند.

رئیس جمهوری ایران بامسافرتهای دوره ای به شهرستانها وقتش را درسخنرانی ها ی مُهیِّج سپری می کند؛همینطور رؤسای قوای مقننه وقضائی دردیدارهای مختلف حداقل درهفته یک روز مراسم سخنرانی برایشان مهیا می شود!

365 روز سال به ایام وهفته های مختلف نام گذاری شده است؛به نحوی که گاهی با هم تداخل  پیدا می کنند!! دراین ایام وهفته ها،بابرگزاری مراسم جشن،عزاداری،سیمینار،راهپیمایی ومانند آن، سخنرانی وخطابه نقطه مشترک همه آنها است!

درتمامی سخنان رهبران انقلاب ازابتدا تاحال حاضر،موضوع دین،خدا ،شرع،واجب وحرام به امورانتخابی وعقلانی درحوزه سیاست  واجتماع وفرهنگ گره خورده است! وحسابش با        کرام الکاتبین،یعنی قیامت (بهشت وجهنم وعقوبت وپاداشهای اخروی)است!

 متن زیربخشی از  سخنان  اخیر رهبر  جمهوری اسلامی ایران(آیت الله خامنه ای)درجمع  مدیران حج است:

«اين فضاي بي بند و باري در حرف زدن و اظهارنظر عليه دولت، مسائلي نيست كه خداوند به آساني از آنها بگذرد»

 خطابه عبارت از سخنی است که دربرابر جمع برای اقناع و بر انگیختن آنها ایراد می شود… مقدمات خطابه ازمشهودات ومظنونات ومقبولات است. و چون خطیب به اقوال پیامبران و اولیای دین وبزرگانی که مقبول القولند استشهاد می جوید،ولحن ر انیز با کلام متناسب می کند، سخنش بر دلها می نشیند .و اگر مهارتی درفن داشته باشد دلهارا ازجای می جنباند وشوری در حاضران برمی انگیزد…درحقیقت برهان اختصاص به خواص دارد وخطابه به عوام.چه به قول معلم اول «ایمان بعضی از مردم به ظنونشان ،کمتر از ایمان دیگران به علمشان نیست…ازجمله عواملی که موجب کمال تأثیر خطابه می شود ، استشهاد و تمثیل ونقل داستانها وحکایات است . زیرا که به طبع عوام نزدیکتر بود…  (-منطق صوری/دکترمحمد خوانسارص/ص233)

درایران از فشار افکار عمومی بر علیه  سوء مدیریت خبری نیست. احزاب سیاسی دنیا باپشتوانه مردمی وبا اعتراض ازنوع میتینگ،یاتحصن واعتصاب،با حوادث مدنی پیش روی خود مبارزه   می کنند؛امااینجا احزاب مافقط در دوره انتخابات وبرای تقسیم قدرت یکباره تأسیس وسپس تا دوره بعد به استراحت سیاسی می پردازند!

ازهمین جا است که اگر مثلا وزیری سالها با مدرک جعلی مدیر باشد،ویا باهمان مدرک جعلی در دانشگاه تدریس کند،وکتاب خود راباآن عنوان جعلی به طبع رساند ،آب ازآب تکان             نمی خورد؛مگرزمانی که دوره تسویه حساب های سیاسی برسد!

از همین جاست که اگر انواع حادثه های دلخراش  مدنی در جامعه حادث شود،صدای اعتراضی برنمی خیزد،مدیری استعفاء نمی دهد ،و یا به محکمه نمی رود ،مگر آنکه چوب بی صدای خدا،در شکل خورده حساب های سیاسی به صدا درآید و بالادستانی به زیر روند؛ و یامدتی آفتابی نشوند ویا درجای دیگر در خدمت به خلق مشغول شوند!! وبعد در خفا نیز  به ریش «جماعت عوام» بخندند!

 از همین زاویه است که هر دولتی آمد وهرکس که رئیس جمهور شد، مردم دنبالش دویدند،دست زدند وبا کف وسوت  از وی بدرقه کردند!

 دراین جا فعل آینده زیاد کاربرد دارد، و دائما در سخنرانی ها ،مردم را به آینده حواله می دهند!

درآنجا اگر وزیری یامدیری در واکنش به وضعیت مدنی جامعه خود استعفا دهد، یاخودکشی کند و یا به کاری غیر از حکومتداری بپردازد،بخاطر آن است که فشار افکارعمومی را نمی تواند تحمل کند؛در آنجا مردم متکلمند،ودولتها شنونده.

اما دراینجا مردم شنونده خوبی هستند وتمامی وقت شان درصرف شنیدن است. همه ایام سال برای شنیدن خطابه وسخنرانی نامگذاری شده است؛ شنیدن موعظه و وعده به آینده،نقطه مشترک همه سخنرانی ها وخطابه هاست؛آینده ای خوب!

تهران

محمد شوری (نویسنده و روزنامه نگار)

17آبان 1387

 

 ————————————————————————–

نشادُر!وفرق‌‌جامعه‌‌‌توده‌ای‌ومدنی

«نشادُر»‌يك‌نوع«‌مُسهل»[1]ازنوع‌ديگراست!بااين‌تفاوت‌كه‌اين‌بارآن‌«مُسهل»برای‌ايجاد«حركت»[2]‌‌‌‌‌نيازبه‌استفاده‌از«نشادُر»دارد!

درعالم‌سياست‌‌ونيزتهييج‌سياسی‌«مُسهل»و«نشادُر»بكارهم‌می‌آيند.برای‌آنكه‌‌مقصودراواضح‌بيان‌كنيم،لازم‌است‌تفاوت‌«جامعۀ‌توده‌ای»و«جامعۀ‌مدنی»، همراه‌باشتراكات‌آن‌رابدانيم.

دريك‌جامعه‌توده‌ای‌اين«‌راس»‌هاهستندكه‌حكومت‌می‌كنند.درجامعه‌مدنی‌«رای»هاحاكميت‌دارند.دمكراسی‌درجامعه‌توده‌ای‌،دمكراسی‌ساخته‌وپرداخته‌شده‌‌ازسوی«‌راس»‌هااست.

درجامعه‌مدنی‌‌‌دمكراسی‌توسط‌‌«رای‌»هاشكل‌وماهيت‌پيدامی‌كند.دردمكراسی‌توده‌ای‌كاربرد«نشادُر»بيش‌ازكاربرد«مُسهل»است.دردمكراسی‌جامعه‌مدنی‌استفاده‌از«مُسهل»برتری‌دارد.

دريك‌جامعه‌مدنی،وقتی«‌رای»‌ها-يعنی‌انتخاب‌هوشمندوآگاهانه‌مردم‌-به‌قدرت‌برسند،لازمه‌‌اش‌بودن‌وبوجودآوردن‌‌يك‌‌چارچوب‌ويايك‌اسكلت‌‌مقاوم‌برای‌ساختن‌‌آن«بنا»‌‌است.

اسكلت‌جامعه‌مدنی‌عبارت‌‌است‌از:«ثبات‌قانون،احزاب‌آزاد،آزادی‌بيان‌ونشر».ولی‌درجامعه‌توده‌ای،چنانچه‌‌اسكلت‌بندی‌فوق‌به‌نحوی‌هم‌وجودوحاضرباشد،درعرصۀ‌عمل‌غايب‌است!يعنی‌حكومت‌«راس»‌هاياهمان‌«دمكراسی‌راس‌ها»توانسته

‌يابه‌شكل‌قرون‌وسطايی،يادرشكل‌«پُست‌مدرنيسمَ»ش‌،‌همۀ‌آن‌‌اسكلت‌يك‌جامعه‌هوشمندودانارا،ياكلا واساسا«كان‌لم‌يكن»‌كند‌وياباهدايت‌ظريفانه‌ودرايت‌حكيمانه-ازنوع‌رهنمودهای‌14گانه‌ماكياول‌به‌دولتمندان‌عصرخود-(كه‌منجربه‌نوعی‌مكتب

‌سياسی‌بنام‌‌مكتب‌«ماكياوليسم‌»شد)ودرآن‌«هدف‌وسيله‌راتوجيه‌می‌كند»،تمامی‌آن‌‌چارچوب‌‌‌واستخوان‌‌بندی‌‌يك‌جامعه‌مدنی‌رادريك‌كانال‌ويايك‌بسترومسيرجمع‌‌آوری‌كرده‌وباهدايت‌وكنترل‌دقيق‌‌ازبروزوظهوروتشكيل‌يك‌جامعه‌مدنی‌مُدرن‌وياهمان‌

دمكراسی‌واقعی‌«رای»‌هاجلوگيری‌نمايد.

البته‌همواره‌اين‌انديشه‌هست‌كه‌توده‌هاياهمان‌عوام‌وعموم‌مردم‌عادی(نه‌نُخبه‌گان ‌سياسی‌،علمی‌وفرهنگی‌-هنری)به‌علت‌مَشغله‌درامورات‌روزانه‌وگرفتاری‌های‌«معيشتی‌وعيشتی!»‌درك‌درستی‌‌از‌كُنه‌‌حقيقت‌رانداشته‌باشند؛واين‌«راس»ها

هستند كه‌علاوه‌برآن‌‌امورات‌روزانه«‌معيشتی‌وياعيشتی»-كه‌‌‌‌برای‌هرفردهست‌-بخاطر‌‌دارابودن‌هوش‌وعقل‌اضافه،ياكسب‌دانايی‌بيشتر،‌می‌توانندسُكّان‌دارهدايت‌وادارۀ‌حكومت‌شوند.

دردوره‌رنسانس،ياقرون‌وسطا،فريب‌توده‌هاتوسط«‌راس»ها‌آسان‌تروسهل‌تربود؛امادردوره‌هايی‌ازتاريخ‌‌مُدرن‌وحال‌حاضرواكنون،‌همراه‌باتحولات‌-خصوصاتحولات‌وانقلابها‌درعرصۀ‌تكنولوژی-اين‌فريب‌‌‌علاوه‌برآنكه‌شكل‌ ديگرپيداكرده‌‌،‌سخت‌ترشده‌است؛وبلحاظی‌هم‌فريبنده‌تر! بنابراين‌در‌دوره‌ای‌ازتاريخ،يك‌فرديك‌تنه‌تاآخرعمربرهمه‌سرزمين‌خودامرونهی‌می‌كرد وفرمان،‌فقط‌‌فرمان«‌همايونی‌»و‌يا«ربوبی»‌بود!اماهرچه‌توسعه‌(خصوصاتوسعه

‌صنعتی‌)توسعه‌پيداكرد،هدايت‌توده‌ها،يعنی‌هدايت‌«‌رای»‌هابه‌صندوق‌«راس‌»هامُشكل‌ترشد.

درچنين‌زمانه‌ای،آنهاكه‌درانديشه،‌‌به‌استبدادمی‌انديشندودراين‌بُرهه‌واين‌قرن‌نيز‌زندگی‌‌‌می‌كنند،سعی‌دارندباهمين‌ابزار(مُدرنيسم‌بوجودآمده‌درعصر‌تكنولوژی‌كه‌درجۀ‌عقلانيت‌«رای‌»هارابالامی‌برد)يك‌جامعه‌توده‌ای‌داشته‌باشند.زيرادرجامعه‌

توده‌ای‌اين‌«راس‌»ها‌هستندكه‌برای‌«رای»‌هافكرمی‌كنند،نظرمی‌دهند،قانون‌تصويب‌می‌كنندوحكم‌می‌رانند والخ…

«نشادُر»[3]‌درعالم‌سياست‌يك‌ابزاربرای‌به«‌حركت»‌درآوردن‌«توده»‌هادرجهت‌«خاص»‌است.ممكن‌‌است‌اين‌جهت،يك‌مسيرمقدس‌وانقلابی‌باشد،ممكن‌است‌يك‌بيراهه‌برای‌استبدادبيشتر!

حال‌بانگاهی‌درجوامع‌،وتدبّروشناخت‌ازحاكميت‌های‌سياسی،نوع‌رشد‌وتناسب‌رادرتفاوت‌‌بين‌آنهاازلحاظ‌توده‌ای‌بودن‌ويامدنی‌بودجامعه‌‌می‌شودبدست‌آورد.هم‌چنين‌جوامعی‌كه‌در‌شكل‌يك‌«‌جامعه‌مدنی»‌متصورهستندولی‌‌درعالم‌تصديق‌يك‌«جامعه‌

توده‌ای»‌راترتيب‌داده‌‌اند.كه‌بااستفاده‌از«مُسهل»هاو«نشادر»‌درعالم‌سياست‌می‌توان‌تغيير،توازان‌ويا‌تبديل‌ايجادكرد.

به‌نظرما‌نظام‌جمهوری‌اسلامی‌ايران‌توانسته‌پس‌از30سال‌اين‌تركيب‌رادرماهيت‌خودشكل‌رسمی‌‌داده‌وبه‌آن‌ثبات‌دهد.

جمع‌وخلاصه‌شدن‌همۀ‌177اصل‌قانون‌اساسی‌دريك‌ماده‌قانونی‌(نظارت‌استصوابی‌)‌،بااستفاده‌ازيك‌اصل(حق‌تفسيرقانون‌اساسی‌‌توسط‌شورای‌نگهبان)يك‌«جامعه‌مدنی‌توده‌ای»‌رادركشورايران‌بنام«‌جمهوری‌اسلامی»تثبيت‌كرده‌است!

بعدابيشتردراين‌موردخواهيم‌نوشت.والسلام

تهران/محمدشوری‌/نويسنده‌وروزنامه‌نگار/17/2/1387

 ——————————————————————————————-

‌‌

  مُسهل!(يبوست‌سياسی)[4]

محمدشوری

نظام‌جمهوری‌اسلامی‌ايران‌وقتی‌يبوست‌می‌گيرد،توانائی‌آن‌راداردكه‌ازانواع‌«مسهل»‌استفاده‌كند!بااين‌‌‌قانون‌اساسی‌‌وانحصاری‌بودن‌«قدرت»درنزدعده‌ای‌معدودومحدود،طبيعی‌است‌كه‌هرازگاهی‌جمهوری‌‌اسلامی‌  ايران‌‌‌‌‌يبوست‌بگيرد.

اين‌يبوست‌‌بخاطر«انحصارطلبی»،«عدم‌اعتمادبه‌ديگران»،«توَهم‌‌توطئه»«دشمن‌تراشی‌فرضی‌» وبالاخر«8سال‌جنگ‌فرسايشی‌‌وبی‌سرانجام‌وبی‌نتيجه‌ايران‌وعراق»‌بوجود‌‌آمده‌است.

همه‌می‌دانيم‌آنچه‌اكنون‌ازنيروهای‌سياسی‌(چه‌دردايره‌ه‌حاكميت‌وچه‌خارج‌ازحاكميت،‌امادارای ‌قدرت‌ورانت)دراين‌30سال‌باقی‌مانده‌وحضوردارد،اعم‌ازاصلاح‌طلبان‌فعلی‌،نيروهای‌باصطلاح ‌اصولگرا،سنتی‌ومحافظه‌‌ كاركه‌دردسته‌هاوگروه‌ها،احزاب‌وسازمانهای‌سياسی‌،فعاليتی‌ازخودنشان‌ می‌دهند[5]خوددربوجود‌آمدن‌اين‌‌«يبوست»شريك‌وسهيم‌‌هستند.

‌اكثريت‌مطلق‌نيروی‌حاكم‌برمديريت‌اجرائی‌دراين‌30سال‌هيچ‌تغييری‌نكرده‌است.منتهابرخی‌(مثل‌رئيس‌‌جمهوری فعلی)درفازپنهان‌بوده‌اندوبرخی‌درفازآشكار![6]‌ درابتدای‌انقلاب‌،بطورطبيعی‌،نيروهای‌ دسته‌اول،يعنی‌درجه‌يك‌قدرت‌سياسی‌رادراختيار‌‌‌داشتند[7]وآشكاراست‌كه‌نمی‌توانند‌ونمی توانستند‌‌بطور‌دائمی‌‌‌درپشت‌ويترين‌‌صحنه‌سياست‌قرارگيرند!

ازوقتی‌‌كه‌يبوست‌های‌مكرر،[8] ‌‌داشت‌كاردست‌‌نظام‌ج.ا.ا.‌می‌داد،سعی‌شدفضای‌سياسی‌را‌باخوراندن‌يك‌«مسهل»‌تازه‌،بديع،‌شناخته‌نشده‌وكاملاخوشمزه‌وباب‌ذائقه‌‌همه‌مردم‌‌ايران‌وجهان‌بين‌الملل‌،رفع‌يبوست‌‌كنند!

آمدن‌‌«سيدمحمدخاتمی»‌به‌صحنه‌سياست،‌آنهم‌درفاز«پست‌رياست‌جمهوری»،مسهلی‌بودكه‌نظام‌ج.ا.ا.‌نسخه‌اش‌را‌خودش‌برای‌خودش‌‌خودپيچيد!

‌«مسهل»‌خاتمی‌وجريان‌اصلاح‌طلب‍ی»‌‌ازنوع‌شكلات‌[9]بود؛تاجائی‌كه‌جمهوری‌اسلامی‌ايران‌را‌با‌يك‌اسهال‌‌شديدازنوع ‌«تغييروتحول‌درزيرساخت‌»مواجه‌ساخت‌!

هميشه‌شخصيت‌آدمهاهمان‌نيست‌كه‌نشان‌می‌دهند؛درست‌است‌كه‌اكثريت‌اين‌نيروهامتناوب‌قدرت‌سياسی‌‌رادراختيار‌داشته‌اند،امادرجاهائی‌همين‌افرادخودعامل‌يك‌فرايندازنوع‌«تز،آنتی‌تزوسنتز»‌شده‌ وخواسته‌‌وياناخواسته‌ عامل‌يك‌‌تغييربنيادی‌شده‌ومی‌شوند.مثل‌حضورگورباچف‌درمقام‌رياست‌جمهوری‌‌اتحادجماهيرشوروی‌سابق،كه‌نهايتابه ‌فروپاشی‌وتقسيم‌كشورهای اقماری‌درجمهوری‌های‌مستقل‌شد.هرچندگورباچف‌(رئيس‌جمهوری‌اسبق‌اتحاد

جماهيرشوروی)‌ورئيس‌جمهورفعلی(پوتين)‌هردوازنيروهای‌حاكميت‌تك‌حزبی‌حزب‌كمونيست‌شوروی‌بوده‌‌اند،اماسرانجام‌اين‌فرايند،يعنی‌«تز،آنتی‌تزوسنتز»كارخودش راكردواين‌چنين‌شدكه‌‌می بينيد!

حضورجريانی‌،بنام‌اصلاح‌طلبان‌مصداق‌همين‌رونداست.كه‌درآن‌نيروهای‌بالفعل‌وبالقوه‌،دراين‌8سال‌‌يك‌نوع‌اصلاحات،‌يايك‌نوع‌تحول‌را‌تحميلاوناخواسته‌،چه‌ازسوی‌‌خوداصلاح‌طلبان‌وچه‌‌ازسوی‌مخالفين‌‌آنها)‌ به‌وديعه‌ نهاده‌شد،كه‌ بازگشت‌به‌عقب‌ندارد[10].لذابه‌برای‌درمان‌،‌به فكرمسهلی‌تازه‌‌افتادند‌؛تا‌‌آب‌رفته‌رابه‌جوی‌بازگردانند.دولت‌نهم‌ورئيس‌جمهوری‌‌ازنوع«‌احمدی‌نژاد»،‌مسهل[11]‌‌ونسخه‌تازه‌‌جمهوری‌اسلامی‌ايران‌برای‌درمان‌خودش‌‌است!

رئيس‌دولت‌فعلی‌وهمراهانش‌،نه‌آنكه‌درقدرت‌وحاكميت‌حضورنداشتند،بلكه‌برعكس‌خيلی‌ازآنهادرمناسب‌‌كليدی‌وگلوگاهی‌(يعنی‌امنيتی،اطلاعاتی‌)پنهان‌وآشكارفعايت‌داشته‌اند.منتهابه‌لحاظتقسيم‌بندی‌‌افرادودرجه‌بندی‌سياسی‌‌(بقول‌‌هم‌سلكان‌وهم‌عقيده‌های‌خودشان)ازنيروهای‌دست‌‌‌چهارم‌وپنج‌هستند.و‌باتركيب‌وماهيت‌‌فعلی‌قانون‌اساسی‌وباوجود‌نظارت‌استصوابی‌كه‌كشف‌شورای‌نگهبان‌ازدوره‌چهارم‌مجلس‌بود،می‌توان‌‌گفت:«‌ازكوزه‌همان‌برون‌تراودكه‌د‌راوست»!

«مسهل‌احمدی نژاد»كارش‌چيست؟اولاوی‌می‌خواهد‌‌بانشان‌دادن‌‌خاكی‌‌و‌عامی بودنش‌،بگويدمن‌مثل‌همين‌‌مردم‌عادی‌وتوده‌های‌محروم‌هستم؛‌تبليغات‌،نوع‌‌ولحن‌حرفهاوحركت‌هاوبرخی‌سخنان‌ايشان‌و‌همراهانش‌،‌دليل‌اين‌ادعاست!

ثانياسعی داشته‌نشان‌دهدكه‌هركاری‌كه‌می‌كند‌،اولين‌‌است،يعنی‌برای‌اولين‌مرتبه‌است،‌تازه‌،بديع‌،نووجديداست‌وباهمه‌كارهای‌ديگردولت‌های‌گذشته‌تومنی‌صنارفرق‌دارد،مثل‌منحل‌كردن‌سازمان‌مديريت‌وهكذالخ…و‌قص‌عليهذا….

ثالثا،وازهمه‌مهم‌تر،جنگ‌لفظی(يابهتربگوئيم‌زرگری وياسياه‌بازی‌والبته‌‌چيزی‌درنوع‌سفسطه‌گرايی‌كه‌شبهه‌ناك‌است‌وآدمی‌رابه‌گمان‌اينكه‌حقيقت‌است‌،‌فريب‌می‌دهد‌)ايشان‌ودولت‌نهم‌درمخالفت‌باهمه‌دولت‌های‌پيشين‌وروسای‌جمهور‌قبلی.‌

‌اينكارچندحسن‌‌دارد؛‌مردم‌عامی‌‌رابه‌وجد‌وشعف‌می‌آورد؛‌كه‌مثلا‌‌آنچه‌اينك‌دچارش‌هستيم‌محصول‌كارگذشته‌بوده‌‌وبه‌ايشان‌ودولتش‌ربطی نداردو…كه‌اين‌گونه‌انتقادهابرای‌عوام ‌خوشايند‌است.چون‌اگربا«حلوا‌حلوادهان‌‌ شيرين‌نشود»، «وصف‌العيش‌‌‌ نصف‌العيش»كه‌‌هست!؟مثلاپول‌نفت‌‌(كه‌از‌مرز90دلارهم‌گذشت)حال‌كه‌‌درسفره‌‌غذايشان،وجودش‌را‌احساسنكردند،حداقلش‌اين‌است‌‌كه‌گفته‌شد‌،‌دولتهای‌پيشين‌مسبب‌همه‌اين‌وضعيت‌‌موجودهستندوقص‌عليهذا…ازآنجاكه‌«ازكوزه‌ همان‌برون‌تراود‌ كه‌دراوست»‌ودولت‌فعلی‌طبيب‌خوبی‌برای‌نظام‌‌ج.ا.ا.‌نيست،‌لذا‌همين‌تنازع‌ودراصل‌همين«‌تعامل»‌در«گفتمان‌های‌خصمانه‌كلامی» ويا«بيانيه‌ای»‌منجر‌‌به‌تطهيرآقايانی‌می‌شودكه‌دراين‌سالهاحاكميت‌‌راچندقبضه‌دراختيارداشته‌اند[12] ؛‌اجائی‌ كه‌ا زآنها‌دوباره‌يك‌چهره‌‌اصلاح‌طلب‌وياهمان‌حلال‌مشكلات،يعنی‌‌يك‌«مسهل»‌تازه‌[13]‌‌بسازندو…

بطورمثال‌،‌باآنكه‌همه‌اين‌افراد(مجموعه‌اصلاح‌طلبان‌واصولگران‌،ياجناح‌چپ‌وراست‌‌وديگرجريانات‌پپرو)می‌دانندوضعيت‌تقسيم‌قدرت‌درقانون‌اساسی‌چگونه‌‌است‌واز«نظارت‌استصوابی»‌مستدرك‌شورای‌نگهبان‌‌چه‌كارهاكه‌برنمی‌آيدوهمه‌اش‌هم‌قانونی‌است،امابازمی‌بينيم‌‌دراين‌فضائی كه‌خودساخته‌اندهمه‌آنها(‌ازراست‌افراطی‌گرفته‌تاچپ‌افرطی، ازمحافظه‌‌كاراصلاح‌طلب‌گرفته‌تامحافظه‌كارسنتی‌وليبرال،ازمراجع‌‌تقليد(رسمی‌ودولتی)‌گرفته ‌تااشخاص‌مستقل،همه‌ آنهادربيانيه‌هاو اعلاميه‌ها وسخنان‌وكذاوكذای‌خود،درمخالفت‌باجريان‌ردصلاحيت‌‌ها،حرفهائی زده‌واظهارات‌وبيانيه‌هائی‌صادركرده‌اند،وباآن‌يك‌موج‌راه‌انداخته‌كه‌بايد‌بگرديم‌پيداكنيم‌پرتقال فروش‌‌را؟![14]

جمهوری‌اسلامی‌ايران‌‌از«مسهل‌اصلاح‌طلبی»انبساط‌‌‌بيش‌ازحد‌انتظارفراخ‌ناك‌شد!وباآمدن

‌«مسهل‌احمدی‌نژاد»بااينكه‌هنوزدوره‌اول‌رياست‌جمهوری‌اش‌‌‌تمام‌نشده‌است‌،دچارانقباض

‌شديدی‌شده‌است‌[15]

والسلام
تهرا/25بهمن‌سال‌1386

---

[1] نگاه‌كنيدبه‌يادداشت‌ديگراينجانب‌بنام‌«مسُسهل» بين‌«مُسهل»و«نشادُر»تفاوت‌هايی‌‌هست:«مُسهل»خوردنی‌است؛ودرنوع‌هاوبرای‌ذائقه‌های‌متفاوت،گوناگون‌موجود‌هست؛مثلادرشكل‌وشمايل‌ومزّۀ‌‌يك‌شكلات!

اما«نشادُر»مصرف‌كردنی‌است!دردنيای‌سياست‌«نشادُر»گاهی‌‌‌«تزريق‌»كردنی‌است؛هرچندكه‌درجاهايی‌هم‌،«مُسهل»و«نشادُر»‌يك‌‌نتيجه‌را‌دربر‌دارد!

[2] -برای‌آشنايی‌بيشترنگاه‌كنيدبه‌يادداشت‌‌ديگراين‌نويسنده،،بنام«دمكراسی‌راس‌ها».[3] -ملانصرالدين‌‌‌روزی‌الاغش‌‌را‌برداشت‌و‌برای‌آوردن‌هیزم‌اراده‌رفتن‌به‌کوه‌‌کرد؛‌در‌راه‌الاغ‌خستهایستاد. رهگذری‌گفت:قدری«نشادُر»‌به‌مقعد اوبگذار تاراه‌بیفتد ملا این‌کارراکردالاغ‌بیچاره‌شروع‌به‌دویدن نمود؛دربرگشتن‌ازکوه‌نیز‌این‌عمل‌را تکرارکردو‌الاغ‌به‌سرعت‌هر‌چه‌تمام‌تررفت؛ملاچون‌ازرسیدن‌به‌او‌مایوس‌شد،ناچار‌مقداری‌«نشادُر»نیزبه‌خود‌استعمال‌نمود‌وپیش‌از‌الاغ‌به‌منزل‌رسید!

درمنزل‌هم‌ازاثر‌سوزش‌دیوانه‌واربه‌هر‌طرف‌دویده‌بی‌تابی‌می‌کرد‌؛زنش‌هرقدرخواست‌اورا‌آرام‌کند‌مُیسّرنشد.سبب‌راپرسید؟ملارو‌به‌زن‌كردوگفت:اگرمی‌خواهی‌به‌من‌برسی‌باید‌قدری‌«نشادُر»استعمال‌کنی!!

(اين‌يك‌مثال‌برای‌شناختن‌ويژگيهای‌«نشادُر»است،ودرمثل‌هم‌مناقشه‌ای‌نيست؛می‌بخشيد.امری‌كه‌دردنيای سياست‌مرسوم‌است؟!!)

[4] -شکم‌نرم‌کننده(ناظم الاطباء).هرچيز‌که‌شکم‌را‌براند‌و اسهال آورد.‌دوائی‌که‌رطوبات‌عروق‌و اعضاء ديگر‌را‌بسو‌ی‌امعاء‌کشد‌و‌از‌بر‌بيرون‌کند(يادداشت مرحوم‌دهخدا)کارکن، داروی‌کار.هرچه‌اخراج فضول‌ازطريق‌امعاء‌نمايد .داروئی‌که‌معده‌و‌روده‌ها‌را‌تطهير‌کند‌و‌فوضلات‌را‌از‌شکم‌براند.

[5] -البته‌همه‌اين‌گروههاوجريانات‌سياسی‌وقتی‌خوب‌تقسيم‌بندی‌شوند،دودسته‌بيشترنيستند:جناح‌چپ‌وجناح‌راست؛امری‌معمول‌درهمه‌بازی‌های‌سياسی‌رايج‌دنيا!منتهافرق‌دمكراسی‌‌ما(دمكراسی‌ازنوع‌ولايت‌مطلقه‌فقيه‌)بامثلابادمكراسی‌ فرانسه‌‌وآلمان‌دراين‌است‌‌كه‌‌درقانون‌اساسی‌آنها‌قدرت‌وتفكيك‌قواكاملامشهودبوده‌وحدودوثغورمعلوم‌است.ونحوه‌پاسخگوئی‌وحساب‌رسی‌وحساب‌كشی‌نيزمعلوم‌بوده‌وباهرحركت‌خلاف،نيروهای‌رسانه‌ای‌ومنتقدين‌،صريحاآنرابه‌عرصه‌اجتماع‌برده‌وباافشاگری‌پته‌طرف‌راروی‌آب‌می‌ريزند.درقانون‌اساسی‌ماهم‌معلوم‌است،بااين‌تفاوت‌كه‌طبق‌اين‌قانون،قدرت‌مطلقه‌دردست‌چندنفرودردست‌‌مجمع‌تشخيص‌مصلحت‌ويك‌نهادی بنام‌شورای نگهبان‌است‌‌كه‌همگی‌منصوب‌ ومنتخب‌ولايت‌مطلقه‌فقيه‌ هستند. رهبری‌كه‌برآمده‌ازمجلس‌خبرگانی‌است‌كه‌اعضايش‌بايداول‌ازفيلترشورای نگهبان‌بگذردتاحضوريابد!بااين‌تفاسيرجنگ‌احزاب‌برای‌بدست‌آوردن‌كرسی‌قدرت‌‌وتغييردروضعيت‌اقتصادی-اجتماعی‌-فرهنگی‌مردم‌ فقط‌يك‌ سياه‌ بازی‌ است.مضاعف‌براينكه‌همه‌اين‌نيروهای‌سياسی‌به‌ترتيب‌‌وبه‌وقتش،برصنلی‌حاكميت‌‌دراين‌سالهاتكيه‌‌زده‌اندوهرچه‌امروزمابرداشت‌می‌كنيم،‌دست‌پخت‌خودشان‌می‌باشد!وانعكاس‌وقايع‌آنچنان‌كه‌هست‌توسط‌رسانه‌ها‌نيز‌بااين‌وضعيت،‌ازپيش‌معلوم‌‌است؛وجريان‌های‌‌مستقل،وبدون‌پشتوانه‌ورانت،‌‌ياسركوب‌ويامحروم‌‌شده‌وكسی‌هم‌مطلع‌نمی شود؛آنچه‌كه‌‌ازبرخی‌صداهاشنيده‌می‌شود،نوعی‌شخصيت‌سازی‌است؛چون‌مثلاهيچكس‌نمی‌تواندمثل‌اكبرگنجی‌ درزندان‌آنچنان‌اعتصاب‌ غذاازنوع‌بابی‌ساندزبكند وآنهمه‌‌انعكاس‌و‌عكس‌ازداخل‌زندان‌(برای‌تبليغات‌وجريان‌سازی سياسی)ازوی‌گرفته‌شودوآنگاه‌آزادشده‌وسپس‌بدون‌امرمعمول‌قانونی،سريعابه‌خارج‌‌ازكشوربرودوآنجاهم‌ازاين‌سناريوی‌ساخته‌شده‌در داخل،نيروهای‌بيرونی‌، دچارتوَهم‌شده‌و مثلاسفر ه‌دلشان‌رابرای‌ايشان‌بازكنندوياوی‌ليدری‌برای‌آتيه‌بعدی‌نظام‌جمهوری‌اسلامی‌ايران‌‌گردد!؟!!

[6] -اگربه‌ه‌بررسی‌سوابق‌افرادبپردازيم‌(كه‌برخی‌ازوجوه‌شخصيتی‌اين‌افراددردايره‌حاكميت،‌بدليل‌امنيتی‌بودن‌چندان‌آشكارنيست)متوجه‌خواهيم‌شدهيچ‌تغييراساسی‌درفازمديريت‌انجام‌‌نگرفته‌است!؛فقط‌برخی،‌ناشناخته‌تصويری‌وكلامی

‌بوده‌اند!

[7] -الان‌هم‌حضوردارند؛امانه‌درجائی‌كه‌مردم‌ازآنهاانتظارداشته‌باشندوباصطلاح‌فحش‌خورباشد!همه‌ايشان‌درمجمع‌تشخيص‌مصلحت‌نظام‌‌تجميع‌شده‌وسياست‌های خردوكلان‌نظام‌ج.ا.اراباهم‌تبيين‌‌وتدوين‌كرده‌وهركدام‌به فراخوروجهه‌‌وگرايش سياسی‌خود،‌آن‌رابه‌عرصه‌مديريت‌اجرائی‌،ويابازی سياست می‌برد.

[8] اولين‌يبوست‌سياسی‌:«بازرگان‌وشورای‌انقلاب»؛دومين‌يبوست‌سياسی:«بنی‌صدرورجائی»؛وبالاخره‌سومين‌يبوست‌سياسی‌:«قدرت‌رئيس‌جمهوری‌‌واختيارات‌‌نخست‌وزيری»بودكه‌‌،اولينش‌دولت‌بازرگان‌دوام‌طولانی‌نداشت،

دومينش،اولين‌رئيس‌جمهوری‌زودخلع‌يدشد،وسومينش،‌باضرب‌حضورامام‌خمينی‌‌وتاسيس‌غيرقانونی‌مجمع‌تشخيص‌مصلحت‌‌نظام‌،رفع‌ورجوع‌شدتابالاخره‌تصميم‌گرفته شد‌قانون‌اساسی‌تغييريابد؛قدرت‌ولايت فقيه،‌‌مطلقه شد،مجمع‌تشخيص

‌مصلحت‌‌‌رسمی وقانونی شد،وپست‌نخستوزيری برای‌هميشه‌حذف‌گرديد!

[9] -بعضی‌ازشكلات‌ها«مسهلند»!يعنی‌برخی‌از«مسهل»هادرطعم‌ومزه‌شكلات‌وبه‌شكل‌وقامت‌همان‌شكلات‌ساخته‌شده‌اند.چنانچه‌ندانيم‌وبه‌خيال‌آنكه شكلات‌هستند،آنرابخاطرخوشمزگی‌،‌بفور‌وبسياربخوريم،آنوقت

‌آنچنان‌اسهالی‌‌‌خواهيم‌گرفت‌كه‌بايدراهی‌بيمارستان‌شويم‌!!

[10] -برخی‌افرادی‌كه‌اينك‌درزمره‌اصلاح‌طلبان‌معرفی‌می‌شوند،نمی‌خواستند‌اين‌چنين‌شود؛يعنی‌پيش‌بينی آنرانمی‌كردند؛ازهمين‌روی سعی‌دارندبااقاريری‌‌وافاضاتی،‌سعی‌دارند‌آن‌اسهال‌شديدناشی‌از«مسهل‌از

نوع‌شكلات‌»‌كه‌به‌جريان‌اصلاح‌طلبان‌‌‌معروف‌شد،خودمُسّكن‌آن‌شوند!!؟

[11] -مسهل‌به‌معنای تسهيل‌كننده‌وروان‌كردن‌است‌ودولت‌نهم‌برای‌آن‌‌آمد‌تا‌آن‌اسهالی‌‌راكه‌از«مسهل شكلاتی»نظام‌ج.ا.ا.‌دچارش‌شده بود‌رارفع‌‌ورجوع‌كند!؟

[12]-نوعی‌«پولشوئی‌سياسي»!كه‌دريادداشتی جداگانه‌،‌به‌آن‌خواهيم‌پرداخت.

[13]-«مسهل»به‌معنی‌تسهيل‌كننده‌،ازماده‌«سهل‌‌وآسان‌شدن»است.يعنی‌‌تسهيل‌اموردرگروحضورهمان‌افراداست!

[14]-مثلابرای نوه‌امام(گيرم‌پدرتوبودفاضل‌ازفضل‌پدرتراچه‌حاصل؟)كلی‌هياهوراه‌انداخته‌اندكه‌ای وای‌چه‌نشسته ايد؟نوه‌‌امام‌هم ردصلاحيت‌شد؟پس‌به‌امام‌توهين‌شد؟!ماتوهين به بيت‌امام راهرگزتحمل‌نمی‌كنيم‌وكذاوكذا…!!؟

خب‌،اولانوه‌امام‌باشدكه‌باشد؛اگرردصلاحيت‌درست‌است،‌كه‌نوه‌امام‌‌وغيرامام‌ندارد!ثانيابعداز‌كلی‌تبليغات‌سياسی،گفتندكه‌ايشان‌بخاطر‌ندادن‌مدرك‌تحصيلی‌‌به‌حوزه‌نام‌نويسی‌ردصلاحيت‌شده‌است!!وازاين‌نوع‌حرفهای كشداركه‌فقط‌«مصرف سياسی»‌خاصی‌دارد… كه‌كمترينش‌«سرگرمی‌سياسی»وفريب‌«فشاربين‌المللی‌»است!واحتمال‌اينكه‌«همه‌برای‌‌يكی»باشدهست!يعنی‌درحقيقت‌يك‌قانون‌نانوشته‌بنام‌«فصل‌الخطابی‌بنام‌ولايت‌مطلقه فقيه»؛كه‌همان‌حكم‌حكومتی‌است‌؛وسط‌بيايد؛يعنی‌ختم‌«غائله‌بازی‌سياست»بافرمان‌رهبری!

[15]-اين‌همه‌هياهو(در‌ردصلاحيت‌‌كانديداهای‌انتخابات‌دوره‌هشتم‌مجلس)،هياهوبرای‌هيچ‌است؛هياهوئی‌كه‌درپی‌يافتن‌«مسهل»ی‌تازه‌است!‌‌